پیام های عاشورا صفحه 124

حضرت زینب، بار دیگر در شام و بارگاه یزید، به همین نکته اشاره فرمود و در سخنرانی پر شور و افشاگرانه اش بعد از بر شمردن جنایت های سپاه یزید و دشمنان اهل بیت، خطاب به آن طاغوت کرد و فرمود:

«فَکِدْ کَیْدَکَ وَ اسْعَ سَعْیَکَ وَ ناصِبْ جُهْدَکَ فَوَاللّهِ لا تَمْحُو ذِکْرَنا وَ لا تُمیٖتُ وَحْیَنا...»(1)

هرچه می توانی نقشه بکش و تلاش کن و بکوش، به خدا سوگند یاد ما محو شدنی نیست و وحیِ ما را هم نمی توانی از میان برداری!

شرافت شهادت

نحوۀ تلقّی انسان ها از زندگی و مفهوم «حیات»، جهت دهندۀ عمل و موضع آنان است. در دید عاشورائیان، حیات در محدودۀ تولّد تا مرگ خلاصه نمی شود، بلکه امتداد وجودی انسان به دامنۀ قیامت و ابدیّت کشیده می شود. با این حساب، فرزانه کسی است که به سعادت آن دنیا بیندیشد و نعمت ابدی را به برخورداری موقّت این دنیا ترجیح دهد.

از همین رهگذر، حمایت و یاری دین و اطاعت از ولیّ خدا، زمینه ساز سعادت ابدی است. شرافت در حمایت از حجّت خدا است، هرچند به کشته شدن در این راه باشد.

حبیب بن مظاهر یکی از صاحبان این دید و بصیرت است. وقتی در کربلا از امام حسین علیه السلام اجازه می گیرد که به میان قبیلۀ خود (بنی اسد)