پیام های عاشورا صفحه 132

می کشند و مرگ سرخ را احلی مِنَ العَسل می دانند و جوانان در جبهه ها جرعه ای از آن را نوشیده و به وجد آمده اند.»(1)

دنیا خواب است و آخرت بیداری

هم دنیا در حقیقت، رؤیایی بیش نیست و عالم بیداری در آخرت است، هم اغلب انسان ها در دنیا خوابند و چون بمیرند، بیدار می شوند.

معیار سعادت و خوشبختی در آخرت است که حیات واقعی آنجا است، نه در دنیا که به خواب شبیه تر است. امام حسین علیه السلام، تلخ و شیرین دنیا را خواب، و بیداری حقیقی را در آخرت می داند و فوز و رستگاری یا شقاوت و تیره بختی را نسبت به آخرت حساب می کند: «اِنَّ الدُّنْیا حُلْوُها و مُرُّها حُلُمٌ وَ الْاِنْتِباهُ فِی الْاخِرَهِ وَ الْفائِزُ مَنْ فازَ فیٖها وَ الشَّقِیُّ مَنْ شَقی فیٖها».(2)

بر اساس این دیدگاه، آن که به وسعت آخرت دل ببندد، دنیا را تنگ و محدود می بیند و مرگ را پل عبور از تنگنای دنیا به گسترۀ آخرت می شناسد و تلاش خویش را مصروف آن مرحله می سازد.

سیدالشهدا علیه السلام نیز به اصحاب خویش، ضمن دستور به پایداری و صبر، یادآور می شد که مرگ، پل عبور به آخرت است و پس از گذر از آن، به بهشت گسترده و نعمت های بی پایان می رسند: «فَمَا الْمَوْتُ الاّ قَنْطَرَهٌ تَعْبُرُ بِکُمْ عَنِ الْبُؤْسِ وَ الضَّراءِ الیَ الْجَنانِ الْواسِعَهِ وَ النَّعیٖمِ الدَّائِمِهِ»(3)

آنان که آخرت را نشناسند یا نبینند، انتقال از دنیا به آخرت نیز برایشان

1- (1) - همان، ج 21، ص 198.
2- (2) - موسوعه کلمات الامام الحسین، ص 398.
3- (3) - نفس المهموم، ص 135.