پیام های عاشورا صفحه 149

دفاع از مسلمانان آماده نموده ام و در انتظارفوز عظیم شهادتم.(1)

من امیدوارم به فوز «احدی الحُسنیین» نائل شوم، یا پیشرفت مقصود و اقامۀ عدل و حق، یا شهادت در راه آنکه حقّ است.(2)

رضا و تسلیم

از مراحل بالای عرفان و توحید، «رضا» است. «رضا» هم نشان دهندۀ اوج محبّت و دلدادگی به خداوند است و هم نشانۀ اخلاص کمال و نداشتن هیچ انگیزه ای جز پسند و خواستِ مولی.

اهل بیت علیهم السلام در مقابل خواست خدا و تقدیر او کاملاً راضی بودند و این را برای خود، کمال می دانستند و با پشتوانۀ «رضا»، هر مشکل و بلا و مصیبتی را صبورانه و عاشقانه تحمّل می کردند. در مسائل اجتماعی نیز هرگز پسند و رضایت مردم را بر رضای الهی ترجیح نمی دادند و آنچه تکلیف بود عمل می کردند، مهمّ رضای الهی بود، هر چند به خشم مردم می انجامید.

این نکته در تعالیم قرآن و احادیث بسیار مطرح است. امام حسین علیه السلام که برای رضای الهی قدم در این راه گذاشته بود، روحیّۀ کوفیان را چنین ترسیم می کرد که آنان خواسته های دل خویش را بر رضای الهی ترجیح داده اند: «لا افْلَحَ قَوْمٌ آثَرُوا مَرضاهَ انفُسِهم عَلی مَرضاهِ الخالق».(3) امام

1- (1) - صحیفۀ نور، ج 20، ص 113.
2- (2) - همان، ج 4، ص 279.
3- (3) - مقتل الحسین، خوارزمی، ج 1، ص 239 (در بحارالانوار، بجای «انفسهم» کلمۀ «المخلوق» است: ج 44، ص 383).