پیام های عاشورا صفحه 168

ریشۀ عاشورا در سقیفه

بسیاری از حوادث، در ارزیابی بنیادین به ریشه های کهن تری منتهی می شوند که گاهی فاصلۀ زمانی بسیاری میان آن دو وجود دارد، ولی علل و اسباب واسطه ای و میانی متعدّدی آن دو را به هم متصّل می سازد. اگر شناخت عمیق و جریان شناسانه از حوادث باشد، هم بصیرت انسان را در تحلیل وقایع می افزاید، هم از تکرار برخی وقایع تلخ در دوران های بعدی جلوگیری می کند.

حادثۀ عاشورا یکی از این گونه جریانات است که ریشۀ آن به پنجاه سال قبل و به ماجرای غصب خلافت از خاندان پیامبر و بازیگری با حاکمیّت دینی و خلافت اسلامی باز می گردد. آن جریان انحرافی که درمسأله رهبری و خلافت پیش آمد، به تدریج جامعه را از سرچشمۀ زلال مکتب دورساخت. دشمنان دیرین اسلام و پیامبر، کم کم قدرت یافتند و با استیلا بر سرنوشت مسلمین و حکومت، اهداف و نیّات شوم خود را تحقّق بخشیدند. اگر آن ستم نخستین نبود و گستاخی فاحش نسبت به پیامبر و خاندان گرامی او انجام نمی گرفت، کار امّت پیامبر به آنجا نمی رسید که عزیزترین چهرۀ امّت اسلامی و یادگار معصوم پیامبر را در کربلا به شهادت برسانند و پس از آن قتل عام خونین، خاندان پیامبر را به اسارت ببرند.

لعنت هایی که در زیارتنامه ها به «نخستین ظالم در حق محمد و آل محمّد» دیده می شود، و لعنت بر آنان که پایه و اساس ظلم بر اهل بیت را