پیام های عاشورا صفحه 183

گاهی کارسازتر از ساز و برگ نظامی و جنگجویان عمل می کند. در عاشورا از این شیوه استفاده شد تا بزرگان کوفه و بصره دست از یاری امام بکشند و هوادار والی اموی شوند. به نقل تاریخ، اشراف و شخصیّت های ذی نفوذ را با رشوه های بزرگ و پرکردن کیسه ها، به سوی خود کشیدند و مودّت و یاری آنان را در جهت خویش به کارگرفتند.(1)

فریب دنیا و جلوه های آن را خوردن، آخرت را از یاد می برد و در یک معاملۀ زیانبار، انسان را به فروختن آخرت و سعادت ابدی به دنیای گذرا وا می دارد. در زیارت اربعین، از حادثۀ عاشورا چنین گزارش شده است:

کسانی برای کشتن امام حسین همدست و همداستان شدند که دنیا فریبشان داد و بهرۀ خویش را به چیزی فرومایه و بی ارزش فروختند و آخرت خود را به بهای ناچیز و اندک معامله کردند و از روی تکبّر، در هواپرستی خود غوطه خوردند و تو و پیامبرت را به خشم آورده، پیروی از اهل دشمنی و نفاق کردند: وَ قَدْ تَوازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیا وَ باعَ حَظَّهُ بِالْاَرْذَلِ الْاَدْنی...»(2)

2 - غفلت

انسان پیوسته نیازمند تذکّر و یادآوری است. غفلت از اهداف و آرمان ها، سبب در افتادن انسان به ورطه های شوم و لاابالی گری می شود.

مردم عصر امام حسین علیه السلام چنان در زندگی روزمرّه غرق شده بودند که اهداف والای دین و ارزش های متعالی مکتب و رسالتی را که در قبال دین