پیام های عاشورا صفحه 190

طلقاء) حرام است، پس هرگاه معاویه را دیدید که بر منبر من فراز آمده است، شکمش را بدرید!»، به خدا سوگند مردم مدینه، معاویه را بر منبر جدّم دیدند ولی کاری نکردند و به فرمان پیامبر عمل نکردند، در نتیجه خداوند آنان را به فرزندش یزید گرفتار کرد «...

فَلَمْ یَفْعَلُوا ما امِرُوا بِهِ فَابْتَلاهُمُ اللّهُ بِاِبْنِهِ یزید».(1)

در واقع، تکلیف گریزی مردم، سبب دوام سلطۀ ظالمان گشت و این یک سنّت الهی و عبرت تاریخی از عاشوراست.

امام حسین علیه السلام در جای دیگری نیز به این سنّت و عبرت اشاره کرده است. وقتی در آن سخنان بلند خویش از عالمان درباری و ساکتان بی تفاوت و سازشکاران با ظالمان، انتقاد می کند و حرکت اصلاحی خویش را برای احیای سنّت های دین و احکام الهی می شمارد، آنان را به نصرت خویش فراخوانده، می فرماید:

«فَاِنْ لَمْ تَنْصُروُنا وَ تَنْصِفُونا قَوِیَ الظَّلَمَهُ عَلَیْکُمْ وَ عَمِلُوا فیٖ اطْفاءِ نُورِ نَبِیّکُمْ»(2)

اگر ما را یاری نکنید و با ما منصفانه رفتار نکنید، ستمگران نیرو می گیرند و در خاموش کردن فروغ پیامبرتان کار و تلاش می کنند.

این نیز درسی است بزرگ، که هواداران حق، اگر از نصرت حق و پیشوای صالح و جبهه دین کوتاهی کنند، نتیجه اش تقویت ظالمان و موفّقیّت طاغوت ها در ریشه کن کردن حق و نابود ساختن پیروان آن