پیام های عاشورا صفحه 226

گرفته است و امام حسین علیه السلام، بُعدی از اصلاح طلبی خویش را برمبنای احیای کتاب و سنّت و زدودن بدعت و جاهلیّت از افکار و اعمال مردم برمی شمارد. (بدعت ستیزی، ص 43).

پیروزی خون بر شمشیر

همیشه فتح، به معنای پیروزی نظامی نیست. گاهی سلاح مظلومیّت، برنده تر از سلاح آهنین و آتشین است و خون شهدا در یک مبارزۀ حق بر ضدّ باطل، پایه های سلطۀ جور را سست می کند و زمینۀ آگاهی مردم و سپس قیام آنان را فراهم می آورد و جبّاران ظالم، پس از رسوایی، شکست خورده و نابود می شوند. این مفهوم پیروزی خون بر شمشیر است.

نهضت عاشورا چون برپایۀ حق خواهی و اخلاص و ایمان بود و شهدا برای ادای تکلیف الهی و یاری حجّت خداوند، جان خود را فدا کردند، خداوند به حرکتشان برکت و آثار فراوان داد و در واقع، آنان پیروز شدند و امویان نابود و فراموش گشتند.

روزی در مدینه، پس از واقعۀ عاشورا، ابراهیم بن طلحه از امام زین العابدین علیه السلام پرسید:

«مَنِ الْغالِبُ»؟ چه کسی پیروز شد؟ حضرت فرمود:

«اِذا دَخَلَ وَقْتَ الصَّلاهِ فَاَذِّنْ وَ اقِمْ، تَعْرِفُ مَنِ الْغالِبُ»(1)

وقتی که هنگام نماز فرا رسید، اذان و اقامه بگو، پیروز را خواهی شناخت!