پیام های عاشورا صفحه 251

بزرگداشت این حماسۀ تاریخی اسلام است و آنچه لعن و نفرین بر ستمگران آلِ بیت است، تمام فریاد قهرمانانۀ ملّت ها است بر سردمداران ستم پیشه در طول تاریخ، الی الأبد.»(1)

رسالت وارثان خون شهدا و نسلی که بازماندۀ پدران انقلابی و رزمندۀ خویشند، سنگین است و آن رساندن پیام آن خون ها و مجاهدت ها و شهادت ها به فرزندان خویش و ملّت های دیگر است. نوعی از مفهوم «صدور انقلاب» نیز در همین پیام رسانی نهفته است. این گونه است که برکات یک نهضت، از مرزها می گذرد و الهام بخش دیگران نیز می گردد.

«هر انقلابی دو چهره دارد: خون و پیام... همۀ صحنه ها کربلا است و همۀ ماه ها محرّم و همۀ روزها عاشورا. باید انتخاب کند: یا خون را، یا پیام را. یا حسین بودن را، یا زینب بودن را، یا آن چنان مردن را، یا این چنین ماندن را.»(2)

یاد و گرامیداشت

حادثۀ عاشورا، از یک سو بیدارگر وجدان ها و برانگیزانندۀ انسان ها برای مبارزه با ستم و زور بود، از سویی رسواکنندۀ حاکمانی که از جهل و غفلت مردم بهره می گرفتند و با نام دین، سلطۀ جابرانه و ضدّ دینی داشتند. مظلومان از این حماسه، درس و پیام می گرفتند و ظالمان از مطرح بودن عاشورا و پیام هایش وحشت داشتند. این بود که فعّالیّت کتمان و نسیان و زدودن از یادها از سوی امویان و هم خطّان آنان انجام می گرفت و حرکتِ