پیام های عاشورا صفحه 47

الْآخَره»(1)

اگر آزادیخواهان و آزادگان جهان، در راه استقلال و رهایی از ستم و طاغوت ها می جنگند والگویشان قهرمانی های شهدای کربلا است، در سایۀ همین درس «آزادگی» است که ارمغان عاشورا برای همیشۀ تاریخ است. انسان های آزاده، در لحظات حساس و دشوار انتخاب، مرگ سرخ و مبارزه خونین را بر می گزینند و فداکارانه جان می بازند تا به سعادت شهادت برسند و جامعۀ خود را آزاد کنند.

ایثار

ایثار، مقدم داشتن دیگری بر خود است، چه در مسائل مالی و چه در موضوع جان. این صفت نیک یکی از خصلت های ارزشمند اخلاقی است که در قرآن کریم و روایات، مورد ستایش فراوان است و از وارستگی انسان از «خودخواهی» سرچشمه می گیرد. قرآن از مؤمنانی یاد می کند که با آنکه خودشان نیازمندند، دیگران را برخویشتن مقدم می دارند:

«وَ یُؤْثِرُونَ عَلی انفُسِهِم وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَهٌ»(2).

گذشتن از خواسته های خود و نیز چشم پوشیدن از آنچه مورد علاقۀ انسان است، به خاطر دیگری و در راه دیگری «ایثار» است. اوج ایثار، ایثار خون و جان است. ایثارگر، کسی است که حاضر باشد هستی وجان خود را برای دین خدا فدا کند، یا در راه رضای او از تمنّیات خویش بگذرد.

در صحنۀ عاشورا، نخستین ایثارگر، سید الشهدا علیه السلام بود که حاضر شد