آتش به خانه وحی: در شهادت، مظلومیت و مصائب حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها صفحه 193

جلوگیری از بازگوئی تاریخ و حدیث، یاران بزرگ پیامبر را شکنجه، تبعید و حتی به قتل می رسانید چنانکه ابوذر را از مدینه به شام و از شام به مدینه و آنگاه به صحرای خشک و بی آب و علف ربذه تبعید نمود تا آنکه در آنجا در غربت جان سپرد و همچنین عمار یاسر دیگر صحابی رسول خدا (صَلَی اللهُ عَلیه وَآله وسَلم) را چنان زد که بیهوش بر زمین افتاد.(1)

نقل حدیث و تاریخ در زمان حضرت علی (علیه السّلام)

امام علی (علیه السّلام) زمانی به خلافت رسید که مسلمانان یک ربع قرن با روش خلفای گذشته سر کرده و رفته رفته با آن خو گرفته بودند، آن حضرت موقعیت زمان خویش را در جمله هایی شکوه آمیز و دردآلود بازگو می فرماید:

«خلفای پیش از من، بس کارها انجام داده اند که در آنها آگاهانه با رسول خدا (صَلَی اللهُ عَلیه وَآله وسَلم) مخالفت نمودند، پیمان وی را شکستند و سنتش را تغییر دادند. و اکنون، چنانچه من مردم را به ترک آن امور وادارم و کارها را به شکل اول به آن صضورتی که در زمان پیامبر بود بازگردانم، لشکریانم از اطرافم پراکنده خواهند شد و مرا تنها و بی کس رها خواهند نمود و یا حداکثر با اندکی از شیعیانم تنها باقی خواهم ماند....». (2)

امام علی (علیه السّلام) بر خلاف سیره خلفای پیشین دست به نشر حدیث و تاریخ زد لکن قوم عرب که رفتار آن حضرت را مخالف منافع دنیوی