آتش به خانه وحی: در شهادت، مظلومیت و مصائب حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها صفحه 231

«أحمد أمین» و «أحمدالزین» و «ابراهیم الأبیاری» (1)و «علی جازم» و «علی أمین» (2) و «خلیل مطران» (3) و «مصطفی الدمیاطی بک» (4) و غیر اینها... بر نشر دیوانی که این هنر شعرش است همّت گمارند!! و از شاعری که این شعورش است تجلیل نمایند و در این روزگار سختی که مبتلای به آن هستیم بر زخمهای عواطف انسانیّت نمک بپاشند و با این نعره های تفرقه افکنانه که جز دسته دسته کردن مسلمین ثمره ای ندارد صفّ مسلمین را در جوامعی که در آن زندگی می کنند متلاشی کنند (وَ یَحسَبُونَ أَنَّهُم یُحسّنُونَ صُنعاً) (5) و بخیال خام خود می پندارند که کار خوبی انجام می دهند!!

وقاحت تا کجا؟!

و از طرفی می بینی که مرتّب این دیوان را و حتّی قصیده عمریّه را مخصوصاً تجدید چاپ می کنند و شارح آن، دمیاطی با کمال وقاحت در شرح بیت دوّمی که ذکر شد می نویسد:

1- این سه نفر اقدام به تصحیح و شرح دیوان مذکور نموده اند که در سال 1937 با ناشر دارالکتب در دو جلد به چاپ رسید؛ اشعار ذکر شده در جلد اول ص82 یافت می شود.
2- این دو نیز با شخص سوّمی اقدام به شرح و نشر دیوان مذکور نموده اند.
3- وی در دیوان مذکور چاپ و نشر مکتبه الهلال در سال 1935 میلادی = 1353 هجری اقدام به نوشتن مقدّمه کرده که بیتهای ذکر شده در ص184 یافت می شود، مگر آنکه در این چاپ دیوان مصرع دوّم از بیت دوم مورد تحریف قرار گرفته و بدین صورت آمده است: ان لم تبالغ و بنت المصطفی فیها با عوض کردن لفظ تبایع به تبالغ!!
4- وی نیز اقدام به شرح و بسط دیوان مذکور نموده است که شرح وی در چاپخانه السّعاده مصر در 90 صفحه به چاپ رسیده است که بیتهای ذکر شده در صفحه38 بطور مشروح یافت می شود.
5- کهف/104.