ادب چهره خرد (بیانات حضرت آیت اللّه سید محمد رضا مدرسی طباطبایی یزدی دامت افاضاته) صفحه 10

آن یافت نمی شود و این ها گرچه به طور موردی و در کوتاه مدّت قابل تحمّل است، امّا این روش اگر فراگیر و پایدار شود، به اساس نیازهای انسان نیز ضربه می زند و تعهّد انسان را در برابر واجبات و محرّمات، ضعیف کرده و انسان را در پرتگاه هلاکت قرار می دهد، چنان که ترک برخی آداب، انسان را از رسیدن به کمالات مادّی و معنوی محروم می کند:

عَنْ عَلِیٍّ - علیه السلام -: مَنْ قَلَّ أدَبُهُ کَثُرَتْ مَساوِیه؛14 (1)

امام علی - علیه السلام - می فرماید: هرکس ادب او کم باشد، بدی های او فزون خواهد شد.

ادب در مقابل خداوند متعال

ادبِ بنده در برابر ربّ العالمین، بالاترین ادبی است که باید رعایت شود. وقتی ما در مقابل خداوند متعال قرار می گیریم و می خواهیم نیایش، پرستش و دعا کنیم، آیا آدابِ دعا را به جا می آوریم؟ اصلاً آداب صحبت با خداوند چیست؟ آیا این روش صحیحی است که ما انجام می دهیم؟! به گونه ای که گاهی با طهارت، گاهی بی طهارت، گاهی با توجّه و گاهی بی توجّه به نیایش و دعا می پردازیم. البتّه ذکرِ خدا در همه حال، خوب است