- ادب و ارزش انسانی 1
- عقل هم نیازمند ادب است 4
- خداوند متعال برترین مؤَدِّب و پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - برترین متأدِّب 6
- ادب در مقابل خداوند متعال 10
- ادب در رابطه با پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - ، ائمّه - علیهم السلام -، علما و اولیا 15
- ادب حضور در میان دوستان، مردم و مسجد 22
- ادبِ سلام و هر شادباشی 27
- بزرگ شمردن دوستان و مؤمنان، در حضور و غیاب آنان 34
- ادب در سخن، و اشاره به تفاوت مرد و زن در برخی آداب 40
- ادبِ مُدارا، هوشیاری و تغافل 43
- حتّی از کنار عطسه ی مؤمن، بی اعتنا نباید گذشت! 46
- نمونه ای از شدّت اهتمام یاران امامان - علیهم السلام - به شناخت و عمل به آداب 48
- بهترین میراث 50
محبّت را زیاد می کند:
تَهَادَوْا تَحَابُّوا؛57 (1)
به یکدیگر هدیه دهید تا دوستی در میان شما برقرار شود.
این ها اخلاقِ اسلامی و اجتماعی است.
بزرگ شمردن دوستان و مؤمنان، در حضور و غیاب آنان
انسان در همه چیز باید ادب و اخلاق حسنه را رعایت کند. با همسر، با فرزندان، با نزدیکان58 (2). گمانتان بر این نباشد که با کسی که خیلی صمیمی هستید، دیگر میانتان نیازی به رعایت ادب نیست. در روایتی از امام
1- وسائل الشیعه، ج 17، ص288؛ و نیز در روایت آمده است: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ - علیه السلام - قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ - علیه السلام - یَأْکُلُ الْهَدِیَّهَ وَ لَا یَأْکُلُ الصَّدَقَهَ وَ یَقُولُ تَهَادَوْا فَإِنَّ الْهَدِیَّهَ تَسُلُّ السَّخَائِمَ وَ تُجْلِی ضَغَائِنَ الْعَدَاوَهِ وَ الْأَحْقَادَ؛ امام باقر - علیه السلام - فرمودند: رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هدیه قبول می فرمود، ولی صدقه را نمی خوردند و می فرمودند: به همدیگر هدیه بدهید که آن، کینه ها را برطرف می کند و دشمنی ها را از بین می برد.» وسائل الشیعه، ج17، ص287.
2- «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام -: وَطِّنْ نَفْسَکَ عَلَی حُسْنِ الصِّحَابَهِ لِمَنْ صَحِبْتَ فِی حُسْنِ خُلُقِکَ وَ کُفَّ لِسَانَکَ وَ اکْظِمْ غَیْظَکَ وَ أَقِلَّ لَغْوَکَ وَ تَغْرِسُ عَفْوَکَ وَ تَسْخُو نَفْسُکَ؛ امام صادق - علیه السلام - فرمودند: عزم خود را جزم کن که با هر کس معاشر و همراه شوی معاشری نیک و خوش اخلاق باشی. زبانت را نگهدار؛ خشمت را فرو بخور؛ کار بیهوده ات را کم کن؛ عفو و گذشت خود را بر سر راه مردم بگستر؛ مراقب باش که سخی طبع و گشاده دست باشی.» کافی(ط - الإسلامیه)، ج 4، ص286.