وصال خویشان: چشم اندازی به صله رحم در آیات و روایات صفحه 12

به دیدنم نیامده است؛ پس من هم دیگر به دیدنش نمی روم، بلکه برای بهره مندی از ثواب الهی باید از این گونه محاسبه ها بپرهیزیم. البته هر «دیدی»، «بازدیدی» دارد و هر سلامی، علیکی، ولی گاهی بهتر است کریمانه و با بزرگواری از این موارد گذشت.

دیدار مؤمن، دیدار خداست. در حدیث قدسی آمده است:

أَیُّما مُسْلِمٍ زارَ مُسْلِماً فَلَیْسَ إِیّاهُ زارَ، اِیّای زارَ وَ ثَوابُهُ عَلیَّ الْجَنَّهُ.(1)

هر مسلمانی که به دیدار مسلمانی برود، در واقع مرا زیارت کرده است و پاداش او بر عهده من، بهشت است.

از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نیز روایت شده است:

هر مؤمنی که به قصد دیدار مؤمن دیگر از خانه بیرون رود و او را همراه با معرفت به حقوقش زیارت کند، خداوند به پاداش هر گامش در این راه، حسنه ای برای او می نویسد و گناهی از او محو می کند و درجه ای بر درجه های او می افزاید. چون در بزند، درهای آسمان به رویش باز می شود و چون [مؤمنان] با یکدیگر ملاقات و مصافحه و معانقه کنند، خدای متعال رو به فرشتگان می کند و با مباهات می گوید: «دو بنده ام را بنگرید! به خاطر من با هم دوستی و دیدار می کنند. بر من است که از این پس، از عذاب مصونشان دارم» و چون برگردد، فرشتگان بدرقه اش می کنند و اگر تا شب بعد، از دنیا برود، از حساب معاف می شود.(2)

چه محرومند آنان که با کوته فکری و به دلایل پوچ و لجاجت های بچه گانه، با هم قهر و قطع رابطه می کنند و درهای خیر و برکت الهی را به