وصال خویشان: چشم اندازی به صله رحم در آیات و روایات صفحه 47

است.» او گفت: من جوان بودم، کارگری می کردم و روزی پنج درهم مزد می گرفتم و به دایی ام که مرد بینوایی بود، کمک مالی می کردم. حضرت فرمود: «همین که تو به رحم و خویشاوند نزدیکت رسیده ای و از او تفقد کرده ای، اجل و مرگ تو به تأخیر افتاده و عمرت افزون شده است».(1)

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل است که فرمود:

مَنْ سَرَّهُ أن یَمُدَّ اللّه ُ فی عُمُرِهِ... فَلْیَصِلْ رَحِمَه.(2)

هر کس خوش دارد خدا عمر او را طولانی گرداند، باید صله رحم کند.

ب) برخورداری از پشتیبانی خویشاوندان

امام علی علیه السلام با سفارش کردن به گرامی داشت خویشاوندان و تشبیه آنها به بال های پرواز آدمی، فرموده است:

خویشانت را گرامی دار که بال های تواَند و به نیروی آنان پرواز توانی کرد. رحم، ریشه است که بدان باز می گردی و هم دستت که با آن می توانی به دشمن یورش بری.(3)

ایشان در کلامی دیگر می فرماید:

ای مردم! بی گمان هیچ کس _ هر چند که مال و خواسته فراوان داشته باشد _ از دفاع و حمایت خویشاوندان خود _ به دست و زبان _ بی نیاز نباشد؛ زیرا خویشان در پشتیبانی و پر کردن شکاف های زندگی به هنگام فرود آمدن بلا و حادثه ای، کوشاتر از هر کس دیگری باشند که به او دل بستگی های بیشتری دارند.(4)

1- همان، ج 72، ص 100
2- اصول کافی، ج 2، ص 156.
3- نهج البلاغه، نامه 31.
4- همان، خطبه 22.