وصال خویشان: چشم اندازی به صله رحم در آیات و روایات صفحه 51

می فرماید:

صِلَهُ الْأَرْحامِ تُطَیِّبُ النَّفْسَ وَ تَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ تُنْسِی ءُ فِی الْأَجَلِ.(1)

صله رحم، دل را پاکیزه می سازد؛ بر روزی می افزاید و اجل را به تأخیر می اندازد.

و) دور شدن بلا

این کار نیک (صله رحم) چنان خشنودی پروردگار را در پی دارد که گاه تقدیر الهی به سبب آن عوض می شود و خداوند به پاداش این عمل نیکو، بلای حتمی را از انسان دفع می کند. امام باقر علیه السلام در این زمینه می فرماید:

صِلَهُ الْأَرْحامِ تُزَکِّی الْأَعْمالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی.(2)

پیوند با خویشاوندان، سبب پاک شدن اعمال و دور شدن بلا از انسان می شود.

امام صادق علیه السلام نیز یکی از پی آمدهای نیک صله رحم را دفع شدن بلا از انسان می شمارد:

إنَّ صِلَهَ الرَّحِمِ... و تَدْفَعُ البَلْوی.(3)

نیکی به خویشاوندان و صله رحم با آنان، بلا را دور می سازد.

در مقابل، قطع رحم و بریدن از خویشاوندان، در نظر خداوند، شوم و ناپسند است و پی آمدهای منفی بسیاری دارد. قطع صله از عمر می کاهد، روزی را تنگ و مشکلات و گرفتاری ها را افزون می کند.

1- همان، ح 74؛ اصول کافی، ج 2، صص 150 و 151، ح 6 و 12.
2- اصول کافی، ج 2، ص 152.
3- همان.