وصال خویشان: چشم اندازی به صله رحم در آیات و روایات صفحه 74

پرستاری می کردم که ناگهان بی هوش شد. وقتی به هوش آمد، به من فرمود: «هفتاد دینار به حسن بدهید و فلان مقدار و فلان مقدار به افراد دیگر بپردازید.» عرض کردم: آیا به مردی که می خواست شما را بکشد، هفتاد دینار بدهیم؟ حضرت فرمود: «آیا نمی خواهی مشمول این آیه باشم که خداوند فرمود: آنها که پیوندهایی را که خداوند به آنها امر کرده است، برقرار می دارند و از پروردگارشان می ترسند و از بدی حساب بیم دارند، عاقبت نیک در سرای آخرت خواهند داشت.»(1) سپس افزود: «آری ای سالمه! خداوند بهشت را آفرید و پاکیزه و خوش بو ساخت، به گونه ای که بوی خوش آن از فاصله دو هزار سال راه به مشام می رسد، ولی این بوی خوش به مشام قطع کننده پیوند خویشاوندی و عاق والدین نمی رسد».(2)

پیوند با قاطع رحم

هارون الرشید، خلیفه عباسی، با امام موسی بن جعفر علیه السلام دشمنی داشت و برای اینکه ایشان را زیر نظر بگیرد، دستور داد که شخصی از آل ابی طالب را انتخاب کنند تا درباره حضرت از او خبرهایی بگیرند. یحیی برمکی، وزیر هارون و برخی درباریان دیگر، علی بن اسماعیل، برادرزاده امام را معرفی کردند. به دستور خلیفه، نامه ای برای اسماعیل نوشته شد و از او خواستند به بغداد بیاید. چون امام از سفر او آگاه شد، او را خواست و فرمود: «می خواهی کجا بروی؟» گفت: به بغداد می روم. حضرت فرمود: «برای چه کاری می روی؟» گفت: قرض بسیار دارم. موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: «من قرض