وصال خویشان: چشم اندازی به صله رحم در آیات و روایات صفحه 75

تو را ادا می کنم و خرجت را می دهم!»، ولی او نپذیرفت و گفت: مرا وصیتی کن! حضرت فرمود: «تو را وصیت می کنم که در خون من شریک نشوی و اولاد مرا یتیم نکنی.» [و این سخن را] تا سه مرتبه تکرار کرد و سیصد دینار طلا و چهار هزار درهم به وی بخشید. یاران امام پرسیدند: چرا به او احسان و صله رحم می کنی، با وجود آنکه او قطع رحم کرده است؟ حضرت فرمود: از جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیده ام که چون صله رحم بریده شود، باید آن را وصل کرد.(1)

سرانجام پیش از آنکه اسماعیل از هدیه های هارون بهره مند شود، بر اثر گلودرد شدید از دنیا رفت.

رضایت خداوند در گرو رضایت مادر

امام صادق علیه السلام فرمود: «روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بر بالین جوانی که در حال احتضار بود، رفت و کلمه شهادتین را به او تلقین فرمود، ولی جوان نتواست آن را بر زبان بیاورد. حضرت پرسید: «آیا مادر دارد؟» زنی که آنجا بود، گفت: بله، من مادر او هستم. پیامبر فرمود: «آیا از او غضبناکی؟» زن عرض کرد: بله، شش سال است که با او سخن نگفته ام. پس حضرت از مادر خواست تا از پسرش راضی شود. مادر گفت: به خاطر رضایت تو راضی شدم، خدا نیز از او راضی شود. در همین حال زبان آن جوان به گفتن کلمه توحید باز شد. حضرت از او پرسید: چه می بینی؟ جوان گفت: مردی سیاه چهره، زشت رو و بدبو مرا رها نمی کند. حضرت این کلمات را به او یاد داد: