سیمای شیعه از نگاه اهل بیت علیهم السلام صفحه 223

الف. امانتهای خدا :

خداوند متعال امانتهای زیادی را در اختیار انسان قرار داده است که انسانها موظفند از آنها حفاظت و نگهداری نمایند و در صورت خیانت به این امانتها در قیامت مسئول خواهند بود.

قرآن کریم می فرماید:

«اِنّا عَرَضنَا الاَمانَهَ عَلَی السَّم-وتِ والاَرضِ والجِبالِ فَاَبَینَ اَن یَحمِلنَها واَشفَقنَ مِنها وحَمَلَهَا الاِنس-نُ اِنَّه کانَ ظَ-لوم-ًا جَهولا»؛

«ما امانت را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، ولی آنها از پذیرش آن خودداری کردند و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید. او بسیار ظالم و جاهل است».(1)

در این که مقصود از امانت در آیه چیست، تفسیرهای مختلفی ذکر شده است:

برخی مقصود از آن را عقل دانسته و برخی اعضای پیکر انسان و برخی مراد از آن را تکالیف الهی برشمرده اند و عده ای نیز مقصود از آن را امانتهای مردم که به یکدیگر می دهند، دانسته اند.(2)

هر یک از این تفاسیر، منافاتی با یکدیگر ندارد و همه این موارد می تواند مصداق آیه و امانتی از امانتهای الهی باشد؛ خداوند عقل را که به انسانها داده به صورت امانت داده و انسان موظف است از آن در راه صحیح استفاده نماید؛ چشم انسان امانت خداوند است و استفاده از آن در راه معصیت خدا و چشم چرانی خیانت در امانت است؛ پاهای انسان امانت خداوند است و استفاده از آن در راه حرام و گناه خیانت در امانت الهی به حساب می آید و همین طور همه اعضای بدن انسان امانت الهی است و اگر انسان هریک از آنها را در غیر راهی که