سیمای شیعه از نگاه اهل بیت علیهم السلام صفحه 268

در راه باطل یا راههایی که نفعی برایشان ندارد مصرف نمایند؛ مانند اینکه خدا مرضی را نصیب او می کند یا حادثه ای را برای او پیش می آورد که مجبور شود چند برابر پولی که می خواست در راه حق بپردازد در این راهها مصرف نماید.

امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید:

«مَن مَنَعَ حَقّا لِلّهِ عَزَّوجَلَّ اَنفَقَ فیِ باطِلٍ مِثلَیهِ»؛ «کسی که حقی از حقوق الهی (مانند زکات، خمس) را نپردازد دو برابر آن را در راه باطل هزینه خواهد کرد».(1)

2. عدم قبولی عبادات:

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است که فرمود:

«اَلعِبادَهُ مَعَ اَکلِ الحَرامِ کَالبِناءِ عَلَی الرَّملِ و قیِلَ عَلَی الماءِ»؛ «عبادت کردن با لقمه حرام مانند ساختن

ساختمان بر شن و یا بر آب است».(2)

یعنی همان گونه که ساختمان سازی بر روی شن یا آب نه تنها سود نداشته بلکه موجب مرگ صاحب آن خانه خواهد شد، عبادت کردن با مال حرام هم همین گونه است و جز خسته نمودن خود فایده دیگری به حال عبادت کننده نخواهد داشت.

امام باقر علیه السلام می فرماید:

«إِنَّ الرَّجُلَ اِذا اَصابَ مالاً مِن حَرامٍ لَم یُقبَلُ مِنهُ حَجٌّ وَ لا عُمرَهٌ و لا صِلَهُ رَحِمٍ»؛

«فردی که در اموالش مال حرام است، نه حجی از او پذیرفته می شود و نه عمره ای و نه صله رحم».(3)

1- . همان.
2- . بحارالانوار، ج 81، ص 258.
3- . وسایل الشیعه، ج 17، ص 91؛ میزان الحکمه، ج 1، ص 597.