سیمای شیعه از نگاه اهل بیت علیهم السلام صفحه 269

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم نیز در روایتی فرمود:

«مَن اَکَلَ لُقمَهً مِن حَرامٍ لَم تُقبَلْ لَهُ صَلاهُ اَربَعیِنَ لَیلَهً و لَم تُستَجَب لَهُ دَعوَهُ اَربَعیِنَ صَباحا»؛

«هر کس لقمه ای از حرام بخورد چهل شبانه روز نماز و دعایش قبول نمی گردد».(1)

از این روایت فهمیده می شود که حتی یک لقمه از حرام در نماز و دیگر عبادات انسان تأثیر دارد؛ حال اگر انسان برای مدتی ازغذای حرام استفاده کند و یا تمام اموالش از حرام باشد وضعش چگونه خواهد بود؟!

3. عدم رستگاری:

اشاره

گاه خوردن مال حرام باعث می شود که خداوند بر قلب انسان مهر زند و انسان نتواند حقایق را درک کند و راه هدایت و رستگاری را از گمراهی تشخیص دهد. از اینرو چنین فردی بیشتر تمایل به راه باطل و انجام دادن کارهای حرام دارد و گوش او به سخن حق و عدالت بدهکار نیست؛ هرچند این سخن حق به طور مستقیم از دهان امام معصوم خارج شود. نمونه بارز این امر حادثه کربلا است که وقتی امام حسین علیه السلام در مقابل لشکر عمر سعد قرار گرفت و قصد سخن گفتن با آنان را داشت آنان شروع به طبل زدن کردند تا سخن امام به گوششان نرسد. امام علیه السلام وقتی این صحنه را مشاهده کرد، فرمود:

«کُلُّکُم عاصٍ لاِمرِی غَیرُ مُستَمِعٍ قَولِی فَقَد مُلِئَت بُطُونُکُم مِنَ الحَرامِ والشُّبهَهِ و طُبِعَ عَلی قُلُوبِکُم»؛

«همه شما امر مرا نافرمانی کردید و به سخن من گوش نمی دهید؛ قطعا شکمهای شما از مال حرام و شبهه ناک پرشده و خداوند بر قلبهای شما مهر زده است».(2)

اینان کسانی بودند که امام حسین علیه السلام را به خوبی می شناختند و می دانستند او فرزند و ذریه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم است. احادیث فراوانی را که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در