سیمای شیعه از نگاه اهل بیت علیهم السلام صفحه 341

تو را می بخشد، هرچند به اندازه کوههای برافراشته باشد. جوان گفت: گناهان من از کوههای برافراشته عظیم تر است. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: خداوند گناهانت را می بخشد، هرچند به اندازه زمینهای هفتگانه و دریاها و شنهای بیابان و درختان جنگلها و آنچه خداوند در روی زمین خلق کرده، باشد. جوان گفت: گناهان من از همه این مواردی که فرمودید بزرگ تر است. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: خداوند گناهانت را می بخشد هرچند به اندازه آسمانها و ستارگان و عرش و کرسی خداوند باشد. جوان گفت: گناهان من بزرگ تر از اینهاست.»

معاذ گوید: «وقتی که جوان این سخن را گفت پیامبر با نگاه غضب آلود به او نگاه کرد و فرمود: وای بر تو ای جوان! آیا گناهان تو بزرگ تر است یا پروردگارت؟ جوان سر را به زیر افکند و گفت: پروردگارم منزه است و هیچ چیز بزرگ تر از پروردگارم نیست. ای رسول خدا! پروردگارم از هر بزرگی بزرگ تر است. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به او فرمود: آیا گناه عظیم را جز پروردگار عظیم می بخشاید؟ جوان گفت: نه. به خدا سوگند! یا رسول الله. سپس جوان ساکت شد. در این هنگام پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رو به جوان کرد و فرمود: حال بگو این گناهانی که انجام داده ای چه هست؟ جوان برخی از گناهانی را که مرتکب شده بود برای پیامبر بازگو کرد. گناهان جوان به قدری قبیح و بزرگ بود که پیامبر به اوفرمود: از من دور شو که آتش تو مرا فرا نگیرد. به دنبال این سخن جوان سر به بیابانها نهاد و به مدت چهل شبانه روز به استغفار و راز ونیاز به درگاه خداوند مشغول گردید که پس از چهل شبانه روز آیات 135 و 136 آل عمران نازل گردید و ضمن پذیرش گناهان اوبه همه گناهکاران این نوید را داد که اگر به درگاه خداوند استغفار نمایند خداوند

گناهان آنان را خواهد بخشید و آنان را داخل در بهشت