سیمای شیعه از نگاه اهل بیت علیهم السلام صفحه 392

من امروز دو نان و دو انار سرقت نمودم و چهار گناه مرتکب شدم؛ اما با انفاق این چهار چیز چهل ثواب نصیب من شد و چهار گناه که از چهل ثواب کم شود سی و شش ثواب دیگر برایم باقی می ماند. امام به او فرمود: مادرت به عزایت بنشیند. تو به کتاب خدا جاهل هستی. آیا نشنیده ای که خداوند در آیه ای دیگر می فرماید: «اِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ المُتَّقین»؛ «همانا خداوند تنها از پرهیزکاران قبول می کند».(1) تو با سرقت دو نان و دو انار چهار گناه انجام دادی و با دادن آن به غیر و بدون اجازه صاحبان آن چهار گناه دیگر مرتکب شدی و بر گناهان قبلی افزودی. نه اینکه چهل ثواب بر چهار گناه افزوده باشی!».(2)

5. انفاق در حدّ اعتدال:

از دیگر شرایط انفاق این است که انسان در حد اعتدال و توان خود انفاق نماید؛ نه آن قدر کم که هیچ درد و نیازی را از حاجتمندان برطرف نسازد و نه آن قدر زیاد که خود محتاج دیگران شود. قرآن در این باره می فرماید:

«و عِبادُ الرَّحمنِ...والَّذینَ اِذا اَنفَقوا لَم یُسرِفوا ولَم یَقتُروا وکانَ بَینَ ذلِکَ قَواما»؛

«بندگان خاص خدا کسانی اند که هرگاه انفاق می کنند نه اسراف می نمایند و نه سختگیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدال را رعایت می نمایند».(3)

6. مقدم داشتن نزدیکان:

در انفاق در راه خدا خویشاوندان و نزدیکان انسان مقدم بر دیگران هستند؛ لذا تا هنگامی که انسان، خویشاوند مستمند یا محتاج دارد باید به او کمک نماید و سپس به دیگران.

1- . مائده 5 27.
2- . معانی الاخبار، ص 34 و 35؛ بحارالانوار، ج 47، ص 239.
3- . فرقان 25 63 و 67 .