حقیقت نوری اهل البیت علیهم السلام صفحه 127

امام زمانی حیّ و حاضر است. آن هایی هم که مثل شیعه مهدویت حیّ و حاضر را می فهمند آنقدر مطلب را پائین می آورند که با حقیقت خود بسیار فاصله پیدا می کند. وقتی در روز پانزده شعبان می نویسند «مهدی جان تولدت مبارک» معلوم است موضوع را چقدر کاهش داده اند و جامعه را از توجه به معارف بلندی که باید به دست آورد محروم کرده اند. با توجه به این امور است که نباید اصرار داشت همه در فهم مقام نوری آن ذوات مقدس تا آخر بیایند. خود اهل البیت علیه السلام هم سیره شان آن بود که اگر اصحاب خاص از آن مقام می پرسیدند، برایشان روشن می کردند تا وقتش برسد و موضوع عمومی تر شود. نمونه اش این که جناب سلمان و اباذر یعنی دو نفر که از اصحاب سرّ پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم هستند آمده اند و به وجود مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام رجوع کردند تا حضرت موضوع حقیقت نوری خود را برای آن ها بیان فرمایند و حضرت هم چون آن ها را شایسته دیدند نکاتی را مطرح فرمودند. توجه داشته باشید اگر این روایت در دست عوام افتاد و کوچه و بازاری شد به همان سرنوشتی دچار می شود که فرهنگ متعالی مهدویت دچار شد. و عملاً طوری خواهد شد که بیشتر به جای این که مردم به آن نزدیک شوند از آن فرار می کنند و طوری آن را برداشت می کنند که غیر قابل قبول خواهد بود.

در دعاها و زیارت ها داریم که جنگل ها به وجود مقدس اهل البیت علیهم السلام موجود است. (1) حال اگر این سخن را با مردمی در میان گذاشتیم که معرفتشان از ائمه علیهم السلام در حدّی است که آن ها را آدم های خوب می دانند