حقیقت نوری اهل البیت علیهم السلام صفحه 2

حدیث مقام نورانیّت اهل البیت علیهم السلام

«أَقُولُ ذَکَرَ وَالِدِی رَحِمَهُ اللَّهُ أَنَّهُ رَأَی فِی کِتَابٍ عَتِیقٍ، جَمَعَهُ بَعْضُ مُحَدِّثِی أَصْحَابِنَا فِی فَضَائِلِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام هَذَا الْخَبَرَ وَ وَجَدْتُهُ أَیْضاً فِی کِتَابٍ عَتِیقٍ مُشْتَمِلٍ عَلَی أَخْبَارٍ کَثِیرَهٍ قَالَ: رُوِیَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَدَقَهَ أَنَّهُ قَالَ سَأَلَ أَبُو ذَرٍّ الْغِفَارِیُّ سَلْمَانَ الْفَارِسِیَّ«رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا» یَا أَبَا عَبْدِاللَّهِ مَا مَعْرِفَهُ الْإِمَامِ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام بِالنُّورَانِیَّهِ؟ قَالَ: یَا جُنْدَبُ فَامْضِ بِنَا حَتَّی نَسْأَلَهُ عَنْ ذَلِکَ قَالَ: فَأَتَیْنَاهُ فَلَمْ نَجِدْهُ. قَالَ: فَانْتَظَرْنَاهُ حَتَّی جَاءَ. قَالَ«صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ»: مَا جَاءَ بِکُمَا؟ قَالَا جِئْنَاکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ نَسْأَلُکَ عَنْ مَعْرِفَتِکَ بِالنُّورَانِیَّهِ. قَالَ«صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ»: مَرْحَباً بِکُمَا مِنْ وَلِیَّیْنِ مُتَعَاهِدَیْنِ لِدِینِهِ لَسْتُمَا بِمُقَصِّرَیْنِ لَعَمْرِی إِنَّ ذَلِکَ الْوَاجِبُ [وَاجِبٌ] عَلَی کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهٍ.»

علامه مجلسی«رحمه الله علیه» در بحارالأنوار می فرماید: (1) مرحوم پدرم نقل کرد که در کتابی قدیمی که یکی از محدثین اصحاب جمع کرده بود این روایت را در فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام دیده است من خود نیز همین روایت را در یک کتاب قدیمی که مشتمل بر اخبار زیادی بود دیدم.

محمّد بن صدقه نقل کرد: اباذر غفاری از سلمان فارسی پرسید معرفت امام امیرالمؤمنین علیه السلام به نورانیّت چگونه است. سلمان گفت با هم برویم از خود مولا سؤال کنیم، آمدیم خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام ایشان را نیافتیم. مدتی منتظر شدیم تا آمد. سؤال فرمود؛ برای چه آمده اید. گفتیم؛ آمده ایم