حقیقت نوری اهل البیت علیهم السلام صفحه 211

جلسه ی سیزدهم: حضور امامان در همه ی عوالم هستی

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

در رابطه با توجه دادن شیعیان به مقام نورانیت ائمه ی اطهار علیهم السلام ادامه ی صحبت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به اینجا رسید که می فرمایند: «إِنَّ مَیِّتَنَا لَمْ یَمُتْ وَ غَائِبَنَا لَمْ یَغِبْ وَ إِنَّ قَتْلَانَا لَنْ یُقْتَلُوا»؛ ای سلمان و ای جندب! مرده ی ما نمرده و غائب ما غائب نیست و کشته ی ما هرگز کشته نشده است. آری از یک جهت که انسان ها بعد از دنیا به عالم برزخ می روند، هیچ کس نمی میرد. ولی منظور حضرت یک نحوه حیات و حضور دیگری است، می خواهند ما را متوجه مقام حقیقت اهل البیت علیهم السلام بنمایند که وقتی هم مثل همه می میرند، آن طور نیست که مثل همه از صحنه ی این دنیا به عالم دیگر بروند و فقط در آن عالم حضور داشته باشند، بلکه در همین دنیا هم حاضرند و دارای نقش می باشند. زیرا ائمه علیهم السلام جلوه های مختلف یک حقیقت نوری هستند که آن حقیقت فوق ملائکه ی مقرب، در عالم تأثیر می گذارد و لذا همان طور که آن حقیقت در جای خود فعّال است،