- حدیث مقام نورانیّت اهل البیت علیهم السلام 2
- مقدمه 19
- مقدمه ی مؤلف 21
- جلسه ی اول: اهل البیت علیهم السلام؛ اساس دین و عماد یقین 28
- اشاره 28
- ائمه علیهم السلام و شرافت حقیقی 29
- چگونگی کشف مقام حقیقت انسانیت 34
- مقام امام و فعل خیر 37
- تجسم عینی دینداری 41
- اشاره 44
- جلسه ی دوم: چگونگی رؤیت نور 44
- کمال ایمان 47
- چگونگی رؤیت نور 48
- ذات بینی 53
- اشاره 56
- جلسه ی سوم: چگونگی رؤیت حقیقت نورانی علی علیه السلام 56
- تفاوت نگاه عقلی با نگاه قلبی 59
- جمال امام علیه السلام؛ مظهر وحدانیت حق 62
- ولایت امام یا اقامه ی صلاه 67
- شرایط حمل ولایت امام 68
- اشاره 72
- جلسه ی چهارم: خصوصیات قلب ممتحن 72
- نمایش توحید 74
- خصوصیات مؤمن مُمْتَحَن 79
- مقام خلیفه اللهی ائمه علیهم السلام 82
- جلسه ی پنجم: اقامه ی صلاه؛ اقامه ی ولایت علی علیه السلام 87
- اشاره 87
- نسبت جان انسان ها با حقیقت 88
- علی علیه السلام مصداق ولایت الهی 92
- شرط پذیرش ولایت الهی 95
- اشاره 99
- جلسه ی ششم: عدم جدایی ولایت از نبوت 99
- خشوع، عامل پذیرش ولایت 101
- تناقضات 103
- اشاره 112
- جلسه ی هفتم: تقسیم نور خدا به نبوت و ولایت 112
- مقام باطنی امامت امت 114
- مقام حقیقی اهل البیت علیهم السلام 116
- جایگاه خاص اهل البیت علیهم السلام در هستی 119
- تفاوت مقام نبوت با حقیقت نوری اهل البیت علیهم السلام 121
- جایگاه تکوینی امامت مسلمین 124
- جلسه ی هشتم: ربط اعتبارات دین با حقایق 126
- اشاره 126
- یک حقیقت با دو ظهور 128
- حقیقت اعتبارات دینی 133
- جایگاه امامت مسلمین 136
- جلسه ی نهم: مقام نطق محمدی صلی الله علیه وآله و سلم و صمت علوی علیه السلام 142
- جلسه ی دهم: علی علیه السلام؛ مقام تفصیل شریعت محمّدی صلی الله علیه وآله و سلم 158
- اشاره 158
- صاحب معجزات و آیات 169
- جلسه ی یازدهم: معنی حمل نوح در کشتی توسط علی علیه السلام 179
- جلسه ی دوازدهم: علی علیه السلام مظهر ولایت حق و حضرت محمد صلی الله علیه وآله و سلم مظهر ربوبیت حق 196
- اشاره 211
- جلسه ی سیزدهم: حضور امامان در همه ی عوالم هستی 211
- اولین مخلوق 213
- جلسه ی چهاردهم: مقام علی علیه السلام از آدم تا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 225
- اشاره 225
- علی علیه السلام؛ مقام فعلیت ایمان 230
- جایگاه روح عظمت 232
- راه ارتباط با خدا 236
- اشاره 240
- جلسه ی پانزدهم: رابطه ی نفس امام با نور عظمت 240
- امامان و وسیع ترین حضور 241
- مقام فوق مرگ 242
- امام؛ آیتِ الله 245
- جلسه ی شانزدهم: تفاوت خدای شیعه با خدای وهابیت 254
- اشاره 254
- راه های رؤیت حق 255
- نظر به ائمه علیهم السلام از دو بُعد 263
- جلسه ی هفدهم: جایگاه امام معصوم در عقاب و ثواب بندگان 265
- جلسه ی هیجدهم: مقام قلب ممتحن 273
- اشاره 273
- راه تصدیق حقایق 276
- چگونگی امام شناسی 279
- آفات سطحی نگری در ولایت 282
- جلسه ی نوزدهم: تفاوت مقام عبودیت و مقام نوری اهل البیت علیهم السلام 286
- اشاره 286
- علم امام به عالم هستی 287
- جلسه ی بیستم: ائمه و مقام تبعیت خدا از اراده ی آن ها 298
- اشاره 298
- نهایت عبودیت 300
- ملاک های رضا و خشم خداوند 301
- جلسه ی بیست و یکم: نحوه ی وجود اسم اعظم 311
- اشاره 311
- نحوه ی حضور اسماء الهی در عالم 318
- نسبت اسم اعظم به سایر اسماء الهی 321
- جلسه ی بیست و دوم: اسم اعظم و مقام اهل البیت علیهم السلام 325
- اشاره 325
- راز تصرف ائمه علیهم السلام در عالم 333
- اشاره 336
- جلسه ی بیست و سوم: جایگاه توسل به اهل البیت علیهم السلام در هستی 336
- امام و جنبه ی کمالی اعمال 339
- اشاره 346
- جلسه ی بیست و چهارم: برکات معرفت به حقیقت نورانی ائمه علیهم السلام 346
- کمال ائمه علیهم السلام و حفظ عصمت 347
- بصیرت حقیقی 351
- منابع 358
توجه به جنبه ی بالفعلِ مقامات تا آن حدّ است که وقتی صحبت مرحوم قاضی طباطبائی«رحمه الله علیه» می شود، حضرت امام خمینی«رحمه الله علیه» می فرمایند: قاضی کوه توحید است. بنده بین خود و خدا نمی توانم انسانی توحیدی تر از حضرت امام خمینی«رضوان الله تعالی علیه» تصور کنم که چگونه هیچ قدرتی جز حق را در منظر خود ندیدند، با این حال حضرت امام خمینی«رضوان الله تعالی علیه» هستند که در منظر خود می بینند مرحوم قاضی کوه توحید است. مرحوم آیت الله تهرانی«رحمه الله علیه» می فرمایند مرحوم قاضی گفته اند آن ذکری که وجود مقدس حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می گویند و ظهور می کنند را می دانم. مرحوم آیت الله بهاءالدینی«رحمه الله علیه» فرموده بودند: امروز سرمایه دارترین شخص زیر آسمان آیت الله بهجت است. این ها حکایت از کشف هایی می کند که منجر می شود تا چنین اشخاصی چنین سخنانی را بر زبان برانند. مرحوم هاشم حداد فرموده بود: عارفی به بزرگی مرحوم آیت الله قاضی نه آمده است و نه می آید. گوینده ی این سخن باید در تمام افقِ آینده و گذشته حاضر باشد تا چنین سخنی را بگوید. ملاحظه کنید امروزه هرکس به کمالی از کمالات معنوی دست یافته به جهت استفاده از سفره ای است که آن مرد بزرگ یعنی مرحوم قاضی«رحمه الله علیه» پهن کرد. علامه طباطبائی در بین استادهایشان اسم مرحوم قاضی را نمی برند، وقتی علت آن را از ایشان پرسیده بودند، فرموده بودند واقعاً من به خودم اجازه نمی دهم که بگویم شاگرد مرحوم قاضی هستم، لازمه ی شاگرد و استادی تشابه است و من آن تشابه را ندارم. این حرف را شخصی مثل علامه طباطبائی می زنند که عظمتشان گفتنی نیست. این نوع