حدیث اشک صفحه 179

دفاع از حریم ولایت باعث وحدت

دفاع از حریم ولایت باعث وحدت

جدال و اختلاف بر سر مسأله ی امامت و جانشینی پیامبر ، عمری به تاریخ ظهور اسلام داردو مسلمانان از زمان شهادت پیامبر گرامی اسلام?ص? ، بر اثر همین اختلاف به دو فرقه مهم و عمده تقسیم شده اند:

سنّیان؛ که معتقدند در مورد امامت و خلافت بلافصل هیچ گونه نصِّ صریحی از جانب پیغمبر?ص? درباره ی شخص خاصّی صورت نگرفته است و پیامبر?ص? تعیین خلیفه و امام مردم را به عهده ی خود آنان گذارده است تا با مشورت یکدیگر شخصی را به این مقام برگزینند.

شیعیان؛ که از نظر آنها جایز نیست، امر خلافت را در اختیار افراد امّت یا عدّه ای از آنان -که اهل حَلّ و عَقد هستند- واگذار نمود؛ زیرا عقل سلیم حکم می کند که

امام باید ویژگی هاو شرایطی داشته باشد که عصمت و قداست روحی و سرشت پاک از جمله ی آنهاست.(1)

از این رو شیعه معتقد است که رسول گرامی اسلام ?ص? در طول حیات خویش بارها حضرت علی ?ع? را به عنوان امام و جانشین خویش به مردم معرفی و در آخرین اعلان رسمی و عمومی در غدیر خم ،ایشان را علناً به مقام جانشینی و خلافت خویش منصوب کرد. محدّثین و علمای هر دو مذهب این مسأله را از جنبه های مختلف عقلی، کلامی، نقلی، تاریخی و... مورد بحث و بررسی قرار داده اند؛ ولی مسلّماً آن چه در درجه ی اوّل باید مورد کنکاش قرار گیرد، ضرورت و اهمّیّت پرداختن به این مسأله است. برخی افراد معتقدند: «بر فرض که پیامبر (ص)، حضرت علی (ع) را در روز غدیر خم یا مواقع دیگر، به عنوان خلیفه ی خویش معرفی کرد و بعد از شهادت حضرت رسول (ص) به هر دلیلی -به حق یا ناحق- افرادی دیگر بر این مسند تکیه زدند؛ چه لزومی دارد که با گذشت حدود 1400 سال از رحلت پیامبر، باز هم با طرح حوادث آن سالها از لابه لای هزاران کتاب، سعی دراثبات حقّانیت اعتقاد شیعه و خلافت بلافصل حضرت علی (ع) و تازه کردن این زخم کهنه ی تاریخ داشته باشیم؟ آیا با بازگو کردن وقایع آن دوران می توان زمان را به عقب بازگرداند تا تاریخ به دل خواه شیعه صورت پذیرد؟»

در نظر این افراد، شیعه و سنّی، غدیر و سقیفه، نصّ و شورا و... همه یکسان اند و واقعه ی غدیر و مسأله خلافت و امامت صرفاً یک مسأله ی تاریخی تمام شده قلمداد گردیده که هیچ گونه بار اعتقادی ندارد.

ما

ز محبّان علی یا عمر هیچ نگوییم ز خیر و ز شر