مقدمه چاپ چهارم
بسم الله الرحمن الرحیم
گرچه کاربرد واژه ها در ذهن هر نویسنده و مخاطب یکسان نمی باشد و بستگی به علاقه و باور آن دارد.
واژه تعهد و وفا نیز کاربرد وسیع و گسترده ای دارد، زیرا واژه ی تعهد معادل و یا مکمل شخصیت انسان می باشد، بدین جهت کسانی که دارای تعهد بیشتر هستند، در حقیقت دارای شخصیت متکامل تری می باشند.
و بر این اساس حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام یکی از افرادی است از آن به عنوان نمونه ایثار و تعهد یاد می گردد، زیرا ایثارگری و تعهد که آن حضرت در روز تاسوعا و عاشورا نسبت به برادر بزرگوارش امام حسین علیه السلام و خاندان نبوت انجام داد، در تاریخ ثبت و منحصر به فرد می باشد.
یکی از القاب حضرت ابوالفضل العباس «باب الحوایج» است و بدین لحاظ مسلمانان و به ویژه شیعیان به این باوراند که با توسل به حضرت عباس علیه السلام، بسیاری از مشکلات شان با خواست و حکمت خداوند متعال حل و رفع خواهد شد.
[صفحه ب]
حضرت آیه الله آقای سید محمد تقی مدرسی - حفظه الله - نویسنده این کتاب درباره ی تعهد حضرت ابوالفضل این چنین می فرماید: «در ایام جوانی شب های جمعه هنگامی که به حرم مطهر آن حضرت می رفتم، همواره دلاوری های سترگ حضرت عباس در ذهنم جلوه می نمود که آن حضرت در میان انبوه دشمنان رسول خدا، که امام حسین علیه السلام و یارانش را از هر سو احاطه نموده اند، برای رفع تشنگی اهل بیت علیهم السلام به منظور آوردن آب عازم رود فرات می شود زمانی که آب را با کف دست از آن رود برمی دارد، ناگهان تشنگی اهل بیت و پیامبر و یاران امام حسین علیه السلام به یادش می آید و آب را دوباره به رود می ریزد.»
آری! یکی از راه های تقرب به خداوند و رفع نیازها، توسل به سیره ی ائمه ی معصومین علیهم السلام و اولیاء الله است.
با توجه به استقبال کم نظیر که از طرف خوانندگان گرامی به سلسله «نمونه های ایثار» که یکی از آنها کتاب «حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام» بود، انتشارات محبان الحسین علیه السلام وظیفه ی خود دانست که برای چاپ چهارم اقدام کند.
که ان شاء الله مورد قبول حق تعالی واقع گردد. و قدمی در راه شناساندن نمونه های ایثار به جوانان متعهد این مرز و بوم باشد.
انتشارات محبان الحسین علیه السلام
[صفحه ه]
پیشگفتار مترجم
از خردی مرا چنان پروردند که مباهی باشم به جدم که در واقعه ی روز دهم رأس التوابین بوده است. جدی که جانش را به راه حسین علیه السلام باخته است و امام خود سرش به دامان گرفته و درایت مادرش را ستوده است که چه خوش نامی بر او نهاده است. از همان خردی هر چه در خیال واقعه ی روز دهم غوطه می خوردم بعد از امام علیه السلام دو کس افسون گرانه دل از من می بردند و روی از من نهان کرده بودند. مردی آزاده که حر بود و گردی علم دار که عباس.
فارسی شدن این کتاب قصه ای دارد. چنان که مؤلف در مقدمه اش آورده متن اصلی کتاب که به عربی است نیازی است
[صفحه و]
در پی نذری. دیگری - برادری - کتاب را دیده و پسندیده؛ و چون ناگواری به او رسیده است او هم با خدایش عهدی کرده که بلا بگذرد و او کتاب را فارسی کند. بلا گذشته و کتاب فارسی شده.
دوستی گفت:«فلانی! چنین کتابی هست مؤلف ایشان است و کتاب ترجمه شده است و ویرایش می خواهد. هستی؟»
مؤلف را از دور به واسطه ی یکی دو اثر ترجمه شده اش می شناختم. دانسته بودم به خلاف بسیاری از بزرگان و بزرگ نمایان به حکم «هر آن کس ز دانش برد توشه ای؛ جهانی است بنشسته در گوشه ای» بی هیاهو می پژوهد و می نگارد. دوستم را جواب گفتم: «ان شاء الله» و خوش حال بودم که تالی جدم خدمتی - حقیرانه خدمتی - به این خاندان می کنم.
متن عربی کتاب را و متن ترجمه را دیدم. نثر عربی کتاب - به زعم من - شیوا و درخشان است ولی ترجمه از نوعی بود که زمانی پیش تر رواج بسیار داشت - خصوصا در ترجمه ی قرآن و ادعیه - و می توان ترجمه ی مقید به تفسیر نامیدش. چنین ترجمه ای اگر در باب قرآن و احادیث و ادعیه -... به دلیل نگرانی برای انتقال معانی - روا باشد درباره ی کتابی چون این روا نمی نماید. ناچار دست در دامن همان دوست زدم که به رغم زحمات برادر مترجممان کار را باید از سر گرفت؛ مترجمی بیابید. او هم دیواری کوتاه تر از دیوار حقیر نیافت.
[صفحه ز]
تلاش کرده ام تا اندکی از زیبایی و شیوایی نثر عربی را به ترجمه ی فارسی بکشانم. این که چنین شده است یا نه؛ قضاوت شما درست تر خواهد بود.
به قدر خویش کوشیده ام که ترجمه دقیق باشد ولی هیچ مدعایی ندارم که نمی توانم داشت.
در ترجمه ی آیات قرآنی و زیارت نامه ی حضرت عباس علیه السلام به ترتیب ترجمه های استاد بهاءالدین خرمشاهی و مرحوم استاد الهی قمشه ای را پیش چشم داشته ام. هر چند آنچه آخر کار از این قلم تراویده از آن ترجمه ها متفاوت است و لا جرم نقایص و خطاهاش به عهده ی من.
نیز باید گفت که متن عربی کتاب فصل هفتمی هم دارد که قصایدی است که شاعران عربی سرای بهر عباس علیه السلام سروده اند. به این بهانه که شعر عربی فارسی شده برای خواننده ی فارسی زبان لطفی ندارد شانه از زیر بار ترجمه ی این فصل خالی کردم که کار چون منی نبود.
متن زیارت نامه ی عباس علیه السلام و ترجمه اش را هم به عنوان دو ضمیمه به آخر کتاب افزودیم. باشد که محل استفاده باشد.
دو نکته اخیر بهانه ای شد که نام کتاب را که العباس بن علی علیه السلام نصیر الحسین علیه السلام بود تغییر دهیم.
[صفحه ح]
خوب می دانم که هر چه کرده ام قصور است یا تقصیر. اما ارجو که قصور عاجزانه ی ما خطاکاران به روز جزا سبق از کرامات اهل جلالت برباید که هو المستعان.
پیشگفتار مؤلف
ستایش آفریدگار عالمیان را است و درود خدا بر محمد و خاندان با برکتش.
در پی فرصتی بودم تا به نذرم وفا کنم. مرا با خدا عهدی بود که درباره ی سرورم عباس - سلام الله علیه - چیزی بنویسم. همان کسی که به رغم کمی مراجع درباره ی زندگیش، خود به گردن مؤمنین دوستدار اهل بیت حقی دارد؛ چرا که او همواره نمونه ی نیکی و فضیلت بود و یک یک دوستداران [اهل بیت] علاقه ی خاصی به عباس دارند که خداوند دعای همراه با توسل به او را اجابت می کند.
این فرصت دست داد و سفری خانوادگی را غنیمت شمردم و کتاب را روی نوارهای ضبط صوت برای همسرم املا کردم و او کمر به نوشتنش بست؛ سپس اصلاح و پاک نویسش کردم و امروز هم که این نوشته رو سوی انتشار دارد.
[صفحه ی]
از خدای بلندمرتبه می خواهم که از من و همه ی آنان که در راه آماده کردن و توزیع کتاب یاری کرده یا می کنند بپذیرد؛ که او است نعم المجیب.
محمد تقی مدرسی
7 صفر الخیر 1416