- پیش سخن 1
- نامگذاری 3
- دوران بارداری 7
- نوزاد چیست؟ 10
- دوران کودکی 13
- انتخاب همسر 14
- مهریه 20
- اشاره 20
- مهریه ی فاطمه 21
- اشاره 24
- جهیزیه 24
- جهیزیه ی حضرت زهرا 25
- جشن ازدواج 27
- اشاره 27
- عروسی فاطمه 28
- فاطمه به خانه ی علی می رود 29
- شوهرداری 31
- اشاره 31
- حق شوهر بر همسرش چیست؟ 33
- شوهرداری فاطمه 34
- تعلیم و تربیت فرزند 38
- اشاره 38
- حضرت فاطمه و فرزندان 39
- طلب علم 40
- اشاره 40
- علم فاطمه 41
- نیایش و عبادت 45
- اشاره 45
- عبادت فاطمه علیهاسلام 48
- اشاره 50
- حجاب و عفاف 50
- دیدگاه فاطمه درباره حجاب 52
- ایثار و بخشش 55
- اشاره 55
- ایثار فاطمه 56
- مبارزه برای گرفتن حق مسلم خویش 59
- دفاع از حریم ولایت و امامت 61
- شهادت مادر و فرزند 65
میل کنند. در آن جشن تاریخی عباس و حمزه عموهای پیغمبر و علی بی ابیطالب علیه السلام و برادرش عقیل از مهمانان پذیرائی می نمودند.
سفره ای گستردند و اصحاب ده نفر ده نفر داخل می شدند. رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با دست مبارک غذا می کشید و نزد مهمانان می نهادند وقتی سیر می شدند بیرون می رفتند و ده نفر دیگر داخل می شدند. بدین منوال گروه کثیری غذا خوردند و به برکت دست رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم همه سیر شدند. سپس دستور دادند بقیه ی غذاها را به خانه ی فقرا و بیچارگانی که از حضور در مجلس ولیمه معذور بودند ببرند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دستور دادند یک ظرف غذا هم برای فاطمه و علی علیه السلام کنار بگذارند و فرمود: «هذا الفاطمه و بعلها»(1).
فاطمه به خانه ی علی می رود
مدعوین به گرمی پذیرائی شدند و مراسم ولیمه پایان یافت و وقت آن رسید که فاطمه علیهاالسلام را مشایعت کنند تا به خانه ی شوهر برود.
زنان پیغمبر فاطمه را زینت کردند، عطر و بوی خوش بر او پاشیدند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم علی علیهاالسلام را احضار کرد و در جانب راست خود نشانید، فاطمه علیهاالسلام را نیز در طرف چپ نشانید، سپس عروس و داماد را به سینه ی خودش چسبانید، پیشانی هر دو را بوسه داد، دست نوعروس را گرفت و در دست داماد گذاشت و به او فرمود:
فاطمه همسر خوبی است و به فاطمه علیهاالسلام فرمود: علی علیه السلام شوهر خوبی است و در حق آنها دعا کرده و چنین گفت:
«اللهم انهما منی وانا منهما، اللهم کما اذهب عنی الرجس و طهرتنی تطهیرا فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا»
1- بحار الانوار ج 43، ص 132.