از پیروان انبیاء نیز به تبع آنان، در معرض مصیبتها و بلایا، توسط زورمداران، مترفان، ملحدان، مشرکان و سفیهان قرار گرفته‌اند، اما از اعتقادات خود عدول نکردند. [13] تعداد زیادی از انبیاء در مبارزات شرکت کردند. براستی انبیاء بدنبال چه مقاصدی بودند و چه آرمانهای مشترکی داشتند؟ صرف نظر از تحریفاتی که بعدا در کتب بعضی از آنها صورت گرفت، اما مسلم است که پیام همه انبیاء یکی بود. آنها از سوی یک خدا آمده و بسوی همان خدا دعوت می‌کردند و در واقع مبشر و مصدق یکدیگر بودند. اگر چه تفاوتهای ظاهری که ناشی از مقتضیات زمان، ویژگیهای روحی و مردمی و تفاوتهایی که بخاطر سطح تعلیمات و رشد مردم در تعالیم آنها وجود داشت اما خلاصه و عصاره تعالیم آنها مشترک بود. اصول تبلیغ آنها توحید نظری و علمی، توجه انسان به مبدأ هستی، گسترش آئین خداپرستی، نفی خودکامگی و عبودیت غیر خدا، حرکت در مسیر عدل و اعتدال با توجه به تعالیم وحی و استفاده بهینه از نعمات الهی و حیات طیبه و در نهایت توجه به مقصد و غایت سیر تکاملی بشر و زندگی جاویدان و توجه به معاد بود. روش دعوت و تبلیغ آنها براساس محبت و کرامت و تبشیر و تنذیر بود. اگر چه برای دفاع از آئین خود، گاهی نیز مجبور به جهاد و مبارزه شده‌اند.
از هابیل بعنوان اولین شهید تاریخ یاد می‌شود. او به قصد قربت و تعالی، بهترین هدیه‌ی خود را به درگاه الهی پیش‌کش نمود که البته مورد پذیرش خداوند واقع شد و در پی آن به ناحق توسط برادرش کشته شد و نامش به عنوان اولین شهید تاریخ ثبت شد. حضرت نوح (ع) در ترویج رسالت خود از تهدیدهای مشرکان نهراسید و آنها بارها او را به قتل تهدید نمودند. [14] حضرت ابراهیم (ع) از طرف بت‌پرستان مورد آزار و اذیت قرار گرفت و بارها تهدید به قتل و تبعید و سنگسار شد. [15] در عین حال او با اطمینان قلبی دست از دعوت خود بر نداشت. تا جایی که نمرود، پادشاه ستمگر زمان تصمیم می‌گیرد او را به جرم دعوت به یکتاپرستی و نفی خدایان ساختگی درون آتش سوزان اندازد اما او از این مرگ