جامعه شناسی شهادت طلبی و انگیزه‌های شهیدان صفحه 24

اغتشاشها زیاد بود و نتایج بزرگ، هم در روحیه مسیحیان و هم در افکار عامه ببار می‌آورد.» [21] .

مدتهای زیادی امپراطوران روم رسما با آیین عیسوی و تعالیم معنوی و عقاید خداپرستانه او مخالفت کردند. امپراطورانی چون مارکوس آورلیوس (180 - 161 میلادی) سپتیموس سوروس، کارالا و ماکسیموس به سرکوبی نهضت مسیحیت پرداختند. بسیاری از بزرگان مسیحیت در زمان امپراطور دکیوس بخاطر اینکه حاضر نشدند در برابر تمثال او قربانی تقدیم کنند به شهادت رسیدند. والریانوس بسیاری از اموال کلیسا را به تصرف درآورد و بسیاری از روحانیون و کشیشان برگزیده را به قتل رسانید. در زمان دیوکلتیانوس (303 میلادی) نمازخانه‌ها ویران شد و اوراق آنها سوزانده شد و اموال کلیسا مجددا مصادره گردید و اسقفها و کشیشانی که از تقدیم قربانی در برابر تصویر امپراطور سرباز زدند طعمه‌ی شمشیرها شدند و عامه ترسایان را وادار به سجده در برابر تمثال قیصر کردند.

در زمان یکی از پادشاهان یهودی که در جنوب شرقی جزیرة العرب حاکمیت داشت عده کثیری از مسیحیان سرزمینهای نجران و یمن را که به آیین نجات بخش مسیح معتقد بودند، زنده زنده در آتش سوزاندند. ذونواس به آنها پیشنهاد کرد که دستورات او را بپذیرند و از ایمان خود دست بردارند و یا در آتش سوزان فرو روند. آنها به همراه تعداد زیادی از کودکانشان داخل آتش رفتند و از شهادت استقبال کردند. قرآن کریم نیز در سوره بروج به این ماجرا اشاره و آتش افروزان را نفرین کرده است. [22] همچنین ماجرای اصحاب کهف و روحیه جانبازی آنها در راه عقیده و حقانیت تعالیم مسیح نیز معروف است. آنها بخاطر اینکه حاضر نشدند در مقابل امپراطور و بت‌پرستان زمان تسلیم شوند تحت تعقیب قرار گرفته و هجرت نموده آنگاه در غاری بخوابی طولانی فرو رفتند.

مسیحیان که گمان می‌کردند آنها مرده‌اند سالهای زیادی از آنان به عنوان شهیدان غار آنجلس یاد می‌کردند و انگیزه دین خواهی و ظلم ستیزی آنها را می‌ستودند.

این جانبازی‌ها و شهادتهای مسیحیان اولیه و بعد از آن این واقعیت را ثابت کرد که مسیحی شدن و مسیحی ماندن نیازمند ترک آسایش و اهدای مال و حتی ایثار جان است.