جامعه شناسی شهادت طلبی و انگیزه‌های شهیدان صفحه 28

شهادت طلبی در تاریخ معاصر ژاپن‌

تاثیر طریقت بوشید و آیین سامورایی در قرون اخیر نیز کاملا مشهود بود. جانبازی‌های فراوان سپاهیان در دفاع از وطن و بروز حد اعلای شجاعت و ایثار مبین این بود که یک دلاور ژاپنی سربازی فداکار برای وطن است و از مرگ و خطر نمی‌هراسد تا آزادی و استقلال وطن خود را حفظ کند و لباس خواری نپوشد. در تاریخ معاصر ژاپن موارد بسیاری از خودکشی هاراگیری گزارش شده است. یک مرد شرافتمند در صورت اسارت یا عدم اجرای وظیفه باید هاراگیری می‌کرد.

از نمونه‌های مشهود آن خودکشی ژنرال نوگی به همراه همسرش در سال 1912 بعد از مرگ امپراطور میجی بود. در تاریخچه نظامی ژاپن مواردی از شهادت طلبی قهرمانانه ژاپنی‌ها درج شده است. این نوع خودکشی‌ها در ژاپن در برخی موارد در حکم یک وظیفه و تکلیف حقیقی اخلاقی بود. منقول است ستوان ساکورای که فرماندهی یک دسته را در جنگهای روس و ژاپن در پورت آرثر بعهده داشت قبل از نبرد اعضای دسته را گردآورده و در برابر آنان جامی آب گذاشت و چنین گفت: «این آب را به عنوان آبی که در لحظه مرگ باید بنوشید بیاشامید» همه با عزم راسخ روانه پیکار شدند و شجاعانه جانبازی کرده و تا پای مرگ جنگیدند. همچنین بسیاری از سربازان و نظامیان با خانواده‌ها و دوستانشان عهد کردند که نخستین رزمندگان خط مقدم جبهه باشند، با دشمن بجنگند تا روح آنها از جسم آزاد گردد. روحیه استقبال از مرگ و داوطلب شدن برای ایثارگری در جریان جنگهای جهانی اول و دوم نیز تجلی یافت. بعضی از خلبانان ژاپنی در عملیات انتحاری خود را به ناوهای دشمن می‌زدند تا مانع پیروزی آنها شوند و یا قهرمانانه بمیرند. «خلبانان داوطلب جوان، شب پیش از انجام ماموریت انتحاری (Kamikaze) در مراسم عزاداری شرکت می‌کردند. آنان لباس سفید، یعنی جامه عزا می‌پوشیدند و بدین ترتیب به گونه‌ای نمادین خود را از تمام علایق دنیوی می‌پیراستند». [26] .