جامعه شناسی شهادت طلبی و انگیزه‌های شهیدان صفحه 41

کربلائیان گروهی و انفرادی شروع به سخن گفتن کردند و حمایت خود را از فرزند پیامبر (ص) تا آخرین قطره خون اعلان نمودند. امام حسین (ع) درباره شهادت طلبی یارانش به حضرت زینب (س) چنین فرمود: «به خدا سوگند همراهان خود را آزموده‌ام، انس و علاقه‌ای که آنها به مرگ دارند همانند علاقه کودک به شیر مادرست. آنها همگی پر صلابت و مستحکمند.» [36] .

یکی از یاران عمر سعد فرمانده سپاه یزید در کربلا که در حادثه کربلا شرکت داشت درباره شهادت طلبی آنها می‌گوید: «آنها خود را به مرگ می‌انداختند و می‌خواستند یا از آبشخور مرگ بنوشند و یا بر مرگ چیره شوند و اگر ما دست از آنها می‌کشیدیم جان همه افراد سپاه را گرفته بودند..» کربلا صحنه حماسی‌ترین و زیباترین جانبازی‌ها و شهامت‌های عاشورائیان شده بود.

آنها خود را بی‌هراس بر میدان مرگ می‌انداختند و می‌خواستند از جام مرگ بنوشند و یا بر مرگ فائق آیند. تا کنون کسی اینگونه مرگ را به بازی نگرفته بود.

از سیدالشهدا هنگامی که به طرف کربلا می‌آمد جملات شهادت طلبانه زیادی نقل شده است. از جملات معروف او این است که: «انی لا اری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الا برما» من شهادت در راه خدا را جز سعادت و زندگی با ستمکاران را جز ننگی ابدی نمی‌دانم.

همچنین در اشعاری فرمود: اگر این بدنهای ما ساخته شده است که آخر کار بمیرد، پس چرا در راه خدا با شمشیر قطعه قطعه نشود و یا در جای دیگر می‌نویسد: «آگاه باشید! به خدا سوگند من به هیچ یک از خواسته‌های اینها (یزیدیان) جواب مثبت نخواهم داد تا در حالیکه به خون خویش خضاب شده و به ملاقات پروردگار خود بروم». [37] .

زهیر بن قین در استقبال از شهادت می‌گوید: سوگند به خدا دوست دارم کشته شوم سپس زنده شوم، دوباره کشته شوم تا هزار بار خداوند متعال به وسیله من از کشته شدن تو (امام حسین (ع)) و کشته شدن این جوانان از خاندانت جلوگیری می‌نماید.

و یا مسلم بن عوسجه فریاد می‌زد: «به خدا سوگند هرگز تو را (امام حسین (ع)) رها نخواهیم کرد تا پاس حرمت رسول خدا را در فرزندش حفظ کرده باشیم و خدا این را