جامعه شناسی شهادت طلبی و انگیزه‌های شهیدان صفحه 85

- شادمانی در تحقق عدالت

- شادمانی در متوقف ساختن شقاوت و استثمار

- ستیز علیه دروغها و ناراستیها

- آنها بنظر می‌رسد که دوستدار سرانجام خوش و استکمال نیکو باشند.

- آنها تنبیه کنندگان شرارتند.

- آنها از انجام کار خیر لذت می‌برند.

- آنها از تبلیغات، شهرت، سرفرازی، افتخار، معروفیت، نامداری اجتناب می‌کنند، یا دست کم جویای آن نیستند. بنظر می‌رسد که بود و نبود اینها برای این افراد چندان اهمیتی ندارد.

- آنها گرایش دارند که از صلح، آرامش، سکوت، شادی و غیره لذت ببرند و مایل نیستند که به اغتشاش، مبارزه، جنگ و غیره علاقه‌ای نشان دهند، (آنها ژنرالهای مبارزه در هر جبهه نیستند)، و در عین حال می‌توانند در میانه یک «جنگ» شادمان باشند.

- مبارزه‌ی آنها بهانه‌ای برای خصومت، یا مرتبط با خصلت پارانویایی، خود بزرگ بینی، اقتدار، عصیان و از این قبیل نیست، بلکه به خاطر اصلاح امور است. آنها مساله مدارند و برای آن مبارزه می‌کنند.

- آنها به تملق، تشویق و تمجید، محبوبیت، منزلت، حیثیت، پول، افتخار و غیره نیازی ندارند یا جویای آنها نیستند یا حتی از آنها لذت نمی‌برند.

- آنها از فساد، شقاوت، کینه‌توزی، ناراستی، تکبر، حقه‌بازی و کلاه‌برداری نفرت دارند (و با آنها مبارزه می‌کنند).

و....

با توجه به این موضوع که افراد خودشکوفا از حیث نیازهای اساسی (فیزیولوژیکی، امنیت، تعلق، احترام، محبت، عزت نفس) ارضا شده‌اند، مازلو به موضوع مهمتری می‌پردازد که از نظر او «فوق انگیزش» هستند و برای برانگیختن افراد خودشکوفا کاربرد دارند.