عرفان سرخ : تاثیر فرهنگ شهادت طلبی در حفظ ارزشهای دینی صفحه 157

خداوندا! جانم را نخستین نعمت گران بهایی قرار ده که بازپس می ستانی و نخستین سپرده از امانت هایت به من قرار ده که آن را بازپس می گیری!(1)

مولای متقیان، علی بن ابی طالب علیه السلام راه و رسم بندگی در پیشگاه معبود را به پیروانش می آموزد و به آنان راه عاشقی و ادب در پیشگاه معبود را می نمایاند. آری، تنها چنین رهبری می تواند و حق دارد که به پیروانش فرمان دهد: «از شهادت خرسند باشید و به آسانی از آن استقبال کنید!»(2) و گاه به شکل مستقیم، به انسان هایی که تا قیامت به او به عنوان مظهر تام اسما و صفات الهی و آینه تمام نمای حق(3) می نگرند، رفتار او را مسیر حرکت به سوی معشوق برمی گزینند، به گفتارش به عنوان نسخه شفابخش امراض درونی خویش می نگرند و به آن برای تربیت شدن و راه یابی به جوار قرب دوست عمل می کنند؛ قاطعانه بگوید: «اَحْرِصْ عَلَی الْمَوتِ، تُوهَبْ لَکَ الْحَیاهُ!»(4) و نیز: «اُطْلُبُوا الْمَوْتَ تُوهَبُ لَکُمُ الْحَیاهُ؛ حریصانه طالب شهادت باشید تا به حیات (طیبه) بار یابید!».

امیرمؤمنان در این روایت شریفه، راه رسیدن به زندگی جاودان و زندگی پاکیزه را که رسیدن به آن، نیل به سعادت ابدی است، شهادت طلبی معرفی می کند.(5) روشن است که رسیدن به چنین حیاتی در آخرت و «عند ملیک

1- نهج البلاغه، خطبه 215، ص 440.                                                                 
2- همان، خطبه 66، ص 116.
3- میزان الحکمه، ج اول، صص 143 و 144، ح 1036 تا 1061.
4- منصور بن حسین آبی، نثرالدّر، مصر، انتشارات الحصیئه المصریه العامه للکتب، 1981م، ج 1، ص 14.
5- و اما اینکه چرا ما تعبیر «موت» مذکور در این دو عبارت را به معنای شهادت گرفتیم، سه جهت دارد: یکی اینکه در بیانات اهل بیت علیهم السلام طلب مرگ از خدای سبحان شدیدا مذمت و نهی شده است، پس در اینجا نباید مراد از «موت» جز شهادت باشد و دیگر اینکه تعابیر خود اهل بیت علیهم السلام در مورد شهادت طلبی، خود بعضا با «موت» آمده است، مانند کلام معروف امام علی علیه السلام که تعبیر «آنس بالموت» در آن کاملاً گویاست و سوم اینکه با ضمیمه کردن این روایات، به آیاتی که حیات طیبه را برای شهدا ثابت می کند، روشن می شود که منظور از موت مذکور در این روایات، باید شهادت باشد که پاداش طلب آن رسیدن به آن حیات است.