عرفان سرخ : تاثیر فرهنگ شهادت طلبی در حفظ ارزشهای دینی صفحه 52

از نگاه این گروه، دین فقط در پی تنظیم رابطه معنوی انسان با خداست و قلمروی حداقلی دارد؛ یعنی آنان، برای انسان در رهگذر زندگی دنیوی، چهار نوع رابطه در نظر می گیرند که عبارتند از: رابطه با خود، با خدا، با طبیعت و با انسان های دیگر. ایشان قلمروی دین را تنها در ارتباط انسان با خدا منحصر می دانند. دینی هم که تعریف می کنند، رسالت پیامبران را محدود به جهان آخرت و بی ارتباط با دنیای بشر معرفی می کند. همچنین دین مورد نظرشان تنظیم روابط اجتماعی بشر را به خود انسان ها واگذارده است.

طرح مسئله انتظار از دین که حاکی از نگرش برون دینی به دین است، لازمه  نگاهی شی ءانگارانه و انسان مدارانه به دین است. در این نگرش، انسان به جای خدا می نشیند و از خداوند، ترسیمی انسان وار ارائه می شود و بر مبنای خواسته های نفسانی تحلیل و ارزیابی می گردد. در این نگرش، به جای آنکه خداوند از انسان ها بخواهد که چگونه باشند، انسان در پی آن است که او چه ارتباطی می تواند با خدا داشته باشد که خواسته های خود را از او دریافت کند و چگونه حق خود را از او بگیرد. بنابراین، دیگر نگاه دین باورانه، رخت برمی بندد و به دین، مانند امری که تنها برآورنده یکی از نیازهای بشری است، نگریسته می شود.(1)

روشن است که این بینش، ره آورد نگرشی متضاد با مبانیِ تفکر دینی و جهان بینی الهی است؛ زیرا این تفکر زاییده مکتب سکولاریسم است که از ویژگی های آن، انسان محوری _ اومانیسم _ است که هویت فرهنگی عصر