اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَه(1)
خدا بهتر می داند رسالتش را کجا قرار دهد
ذُرِّیَّهً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ(2).
فرزندانی که بعضی از آنان از [نسل] بعضی دیگرند، و خداوند شنوای داناست.» (3)
آری! فاطمه (سلام الله علیها) وقتی حساسیت پیامبر گرامی اسلام را می بیند، این گونه اطاعت از امر ولیّ را پاسخ می گوید و ولایتمداری خویش را در برابر توصیه های پیامبر اعظم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بدین صورت به اثبات می رساند.
اقناع اندیشه
خداوند متعال در قرآن کریم ولایت و سرپرستی را مختصّ خودش اعلام فرموده و می فرماید:
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیّ.(4)
آیا به جای او سرپرستان و معبودانی برای خود گرفته اند؟ در حالی که سرپرست و معبود واقعی خداست.
البته خداوند برای بندگان صالح و فرمانبردارش که در مسیر او قدم برمی دارند و سعی در هدایت بشر دارند نیز این ولایت را قرار داده است همان گونه که می فرماید:
إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوهَ وَ یُؤْتُونَ
1- انعام، 124
2- آل عمران، 34
3- عبدالله بن نورالله بحرانی اصفهانی. عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال (مستدرک سیده النساء إلی الإمام الجواد)، ج 11- قسم 1، ص: 353
4- الشوری، آیه 9