وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 166

گناه شده اند. ما چه باید کنیم؟

وقتی خداوند موسی و هارون را به سوی فرعون می فرستد، می گوید:«فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیِّنًا؛(1) با فرعون نرم سخن بگویید.»

امیر مؤمنان علیه السلام می فرماید:

إنما ینبغی لأهل العصمه و المصنوع إلیهم فی السّلامه أن یرحموا أهل الذنوب و المعصیه؛(2) سزاوار است کسانی را که از معاصی دوری گزیده اند و خداوند نعمت پرهیز از گناهان به آنها بخشیده است، به گناهکاران و کسانی که زیر بار فرمان خدا و رسول نمی روند،مهربانی کنند.

اگر شما پاک هستید و آلوده به گناه نیستید، باید گناهکار را مورد مهر و محبت خود قرار دهید. باید آنها را جذب کنیم، نه این که از آنها بدگویی و غیبت کنیم. سپس حضرت هشدار داده و می فرمایند:

یا عبد الله لا تعجل فی عیب أحد بذنبه فلعله مغفور له ولاتأمن علی نفسک صغیر معصیه فلعلک معذب علیه؛ ای بنده خدا، در عیبجویی و بدگویی از هیچ کس بر اثر گناه او عجله و شتاب مکن شاید او از گناهی که کرده است توبه و بازگشت نموده و آمرزیده شده باشد. و بر نفس خود از گناه کوچک ایمن و آسوده مباش،شاید بر اثر آن معذب و گرفتار باشی.

از یک سو از گناهکار نباید عیبجویی کرد، شاید خدا او را آمرزیده باشد، از سوی دیگر بر خود مطمئن نباشیم. شاید به خاطر معصیتی که آن را کوچک می شماریم، عذاب شویم و او آمرزیده شده باشد.