وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 189

یک عده آدم های سفیه و نادان دور ایشان هستند.

وَمَا نَرَاکَ اتَّبَعَکَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ؛(1)و کسانی را که از تو پیروی کرده اند، جز گروهی اراذل ساده لوح مشاهده نمی کنیم.

اصحاب و یاران پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را آدم های سفیه و نادان و اراذل می دانستند.

أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ؛(2)یامی گویند: شاعری است که انتظار مرگش را می بریم.

گفتن و شنیدن اینها آسان است. به خود پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم می گفتند: ما منتظر مرگ تو هستیم. نسبت های ناروایی چون مجنون، شاعر، ساحر، کاهن، معلم و دست آموز دیگران، سفیه، نادان و.. از شماتتهای دشمن به پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم است که آن حضرت در برابر همه آنها پایداری و شکیبایی فرمود و خم به ابرو نیاورد.

غصه ها و حسرت های پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم

پیش از این گفتیم: زخم زبان بدتر از زخم شمشیر است. زخم نیزه و شمشیر التیام پیدا می کند، اما چیزی زخم زبان را درمان نمی کند. ولی جالب این است که در برابر این همه نسبت های ناروا به پیامبران الهی، قرآن از واکنش آنان چنین خبر می دهد:

یَا حَسْرَهً عَلَی الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ؛(3)دریغا بر این بندگان! هیچ فرستاده ای بر آنان نیامد، مگر آن که او را ریشخند زدند.

1- سوره هود، آیه 27.
2- سورۂ طور، آیه 30.
3- سوره یس، آیه 30.