وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 196

قبل از اذان صبح یازده رکعت نماز شب می خوانیم. و بعد هم بلافاصله نماز صبح می خوانیم.

اما درباره کیفیت نماز شب پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نوشته اند: حضرت استراحت می کردند. پس از مدتی از خواب بیدار می شدند، وضو می گرفتند و چهار رکعت نماز، یعنی دو تا دو رکعت نماز شب می خواندند. دوباره استراحت می کردند و باز بیدار می شدند و دو تا دو رکعت دیگر، نماز شب می خواندند. باز استراحت می کردند و برای سومین بار بیدار می شدند و سه رکعت باقی مانده «شفع» و «وتر» را می خواندند و پس از نافله صبح، برای نماز صبح به مسجد می رفتند. یعنی نماز شب بر حضرت واجب بود، آن هم به این کیفیت.

در حالات پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم آمده است: برخی اوقات آنقدر رکوع ایشان طولانی می شد که «حتی یقال متی یرفع رأسه؛ مردم می گفتند: چه زمانی سر از رکوع بر می دارد؟» وقتی به سجده می رفتند، آن قدر طولانی می شد، «حتی یقال متی یرفع رأسه؛(1) می گفتند: چه زمانی سر از سجده برمی دارند؟»

در سوره مبارکه طه به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم خطاب شد:

طه مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی؛(2) طه، ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی.

آن قدر پیامبر در عبادت و شب زنده داری خود را به زحمت می انداخت که خداوند به او گفت: ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت بیفتی. این صبر بر طاعت و بندگی است.