وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 206

یزدان ذوالجلال به خلوت سرای عشق

آراسته است بزم ضیافت برای ما

ما را هوای سلطنت ملک دیگر است

کین عرصه نیست در خور فر همای ما

برگردد آن که باهوس کشور آمده

سرناورد به افسر شاهی گدای ما

یعنی اگر کسی فکر می کند مسیر، مسیر دنیاست، از همین جا برگردد. تا می رسد به این شعر پایانی.

برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت

چون شاه تشنه کاری به شمر و سنان نداشت

بنابراین، شروع سخن امام علیه السلام با صبر است. پایان سخن هم با صبر است. در گودال قلتگاه هم تعبیر ایشان همین بود:

صبراً علی قضائک یا رب لا إله سواک یا غیاث المستغیثین؛(1) در قضا و حکم تو صبر پیشه میسازم، ای پروردگار من! خدایی جز تو نیست، ای فریادرس دادخواهان!

حرف اول و آخر حضرت یکی بود.

روز نهم محرم

«تاریخ طبری» از تاریخ های قدیمی ماست. می نویسد: روز نهم محرم، دو نفر خدمت امام حسین علیه السلام آمدند. از کوفه آمده بودند. گفتند: ما خبری