وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 23

او شکست. این زائر باید چه بگوید؟ باید بگوید: این یک حادثه است که در مدینه پیش آمده است. پیشامد است.

اما فراوان شنیده ایم آن زائر، می گوید: ائمه بقیع علیهم السلام مرا جواب کردند. پیامبر تو رویش را از من برگرداند. اگر من قابل بودم، این حادثه پیش نمی آمد. چرا باید در مدینه دستم بشکند؟ چرا باید در مدینه مریض شوم؟

یا مثلا اگر در مسجد شجره محرم شد و راه افتاد و حادثه ای پیش آمد. و به کشور برگشت، چنان که فراوان پیش آمده است زائرانی به دلیل حوادث به کشور برمی گردند. اگر خود او هم حرفی نزند، مشکل این است که اطرافیان رها نمی کنند. به او می گویند: دیدی خدا تو را نپذیرفت!تو لیاقت زیارت نداشتی، با چه پولی رفتی که از آنجا تو را برگرداندند؟ بیست سال در انتظار حج بودی، ولی خدا تو را به خانه خود راه نداد.

بیماری امام حسین علیه السلام در راه مکه

آیا این باور درست است؟ خیر. آیا ما از امام حسین علیه السلام بالاتر داریم؟ امام حسین علیه السلام همراه پدر بزرگوار خود امیر مؤمنان علیه السلام در مسجد شجره محرم شدند و به سوی مکه حرکت کردند. در راه به شدت بیمار شدند. به طوری که ادامه راه برایشان ممکن نبود. حتما باید بر می گشتند.

اگر کسی محرم شود و نتواند راه را ادامه دهد، از نظر فقهی دستور این است که باید قربانی کند و از احرام بیرون بیاید. امیر المؤمنین علیه السلام برای امام حسین علیه السلام قربانی کردند و سید الشهدا به مدینه برگشتند.(1)حالا اگر ما بودیم چه می گفتیم؟