وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 24

بنابراین، بلا همیشه نشانه عقوبت نیست. چرا ما ابتلائات را این گونه تفسیر می کنیم؟ چرا وقتی کسی داغ فرزند دید، به خودش تلقین می کند که حتما در زندگی من اشکالی بوده است؟ باید باور کنیم که بلا همیشه نشانه عقوبت نیست، بلکه می تواند امتحان باشد.

نتیجه توجه به این اصل آرامش در زندگی است. ممکن است ما در زندگی تلاطمی داشته باشیم، یا بلایی برای ما پیش بیاید. اما تلاطم و گرفتاری همیشه به این معنا نیست که ما آرامش خودمان را از دست بدهیم.

زندگی پر تلاطم امیرالمؤمنین علیه السلام

اگر انسان وعده های الهی را دید، خدای حکیم و عادل را باور داشت، و باور کرد که بلا همیشه نشانه عقوبت نیست، به آرامش می رسد. امیر مؤمنان علیه السلام در جمله ای بسیار لطیف فرمودند:

ما رایت منذ بعث الله محمداً رخاء فالحمد لله ولقد خفت صغیراً و جاهدت کبیراً أقاتل المشرکین و أعادی المنافقین حتی قبض الله نبیه فکانت الطامه الکبری ... فلم أر بحمد الله إلا خیراً؛(1) از هنگامی که پیامبر به پیامبری مبعوث شد، به حمد خدا آسایش ندیدم. در کودکی به پیامبر گرویدم. از ترس دشمنان بیمناک بودم و چون بزرگ شدم، با مشرکان پیکاری کردم و با منافقان دشمنی و مخالفت مینمودم، تا این که خداوند پیامبرش را قبض روح کرد و

مصیبت بزرگ فرا رسید و به حمد الهی جز خوبی ندیدم.

می فرمایند: من از روزی که پیامبر مان به رسالت مبعوث شد، یک روز همراه با آسایش نداشتم. سیزده سالی که مکه بودم، همیشه همراه