وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 5

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم قضاوت کردند و حق را به دیگری دادند. کسی که محکوم شد، گفت: «حسبی الله»، یعنی ما صبر می کنیم، خدا مزد ما را می دهد.

حضرت ناراحت شدند و سه مرتبه دست مبارک خود را حرکت دادند و به او می فرمودند: «أطلب حقّک،(1) حق خود را بگیر!» یعنی خوب دفاع کن، نگو «حسبی الله». «حسبی الله» جایی دارد، صبر جایی دارد. کسانی که دین را افیون جامعه میدانستند، سراغ این واژه ها رفتند. چون تفسیر آن برای مردم خیلی روشن نشده است. حضرت امیر علیه السلام فرمودند:

العجز آفه و الصبر شجاعهٌ؛(2) عجز و ناتوانی آفت است و صبر شجاعت است.

این که آدم خودش را به ناتوانی بزند، آفت است. این بلا است. اما گاهی انسان وظایف خود را انجام داده، ولی یک گرفتاری هایی برای او پیش می آید. اینجا صبر شجاعت است. «الصبر شجاعهٌ».

واقعیت های زندگی

برخی از اشعار خیلی پیام دارد. گاهی یک شعر فرهنگ می سازد. ان شاء الله شعر خوب باشد، تا فرهنگ را خوب بسازد. می گوید:

لیس کل ما یتمنی المرء یدرکه

تجری الریاح بما لا تشتهی السفن(3)

آدمی به همه آنچه آرزو می کند نمی رسد. بادهای دریا برخلاف میل کشتی حرکت می کند.

این واقعیت زندگی در این دنیاست. این طور نیست که ما به آنچه آرزو

1- سنن بیهقی، ج 2، ص 406.
2- نهج البلاغه، حکمت 4 بحارالانوار، ج 70، ص 160.
3- بحارالانوار، ج 101، ص 432؛ منهاج البراعه، ج 7، ص 201.