وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 56

پاداش های بدون عمل

حدیث اول: در کتاب «کافی» که یکی از مصادر مهم حدیثی و از کتب چهارگانه ماست، از امام صادق علیه السلام روایت شده است که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم با اصحاب خود نشسته بودند. اصحاب دیدند پیامبر نگاهی به طرف آسمان انداختند و تبسمی کردند.

اصحاب سؤال کردند: یا رسول الله، دلیل تبسم شما چه بود؟ فرمودند: منظره ای را دیدم که برای من شگفتی داشت و تبسم من به آن جهت است. سؤال کردند : چه منظره ای؟ حضرت فرمودند:

عجبتُ لملکَینِ هبَطَا منَ السماء إلی الأرض یلتمسان عبداً مؤمناً صالحاً فی مصلی کان یصلی فیه لیکتبا له عمله فی یومه و لیلته فلم یجداه فی مصلاه؛ شگفت زده شدم به خاطر دو فرشته ای که از آسمان آمدند و به سراغ یک بندۂ مؤمن صالحی که همیشه در جایگاه خود مشغول عبادت بود رفتند تا عبادت او را بنویسند، اما او را در مصلای خود نیافتند.

البته نماز یک نمونه از عبادت است، و این حدیث همه عبادات را شامل می شود. در دنباله حدیث آمده است:

فعرجا إلی السماء؛ برگشتند به آسمان و به خدای متعال عرضه داشتند: ما رفتیم، ولی این بنده صالح و مؤمن را که همیشه در این ساعت مثلا موفق به نماز شب بود، پیدا نکردیم. خداوند به فرشتگان خطاب می کند: اکتبا لعبدی مثل ما کان یعمله فی صحته من الخیر فی یومه و لیلته: مثل همان پاداشی که در زمان صحت و سلامتی انجام میداده، برای او بنویسید. هیچ فرقی نگذارید هر