وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 63

بیمار بخواهید برای شما دعا کند. دعای بیمار معادل دعای فرشتگان الهی است.

شما در نظر بگیرید کسی که مثلا ماهها یا سال ها در بستر بیماری بوده است، به هر ترتیب قلب او آماده تر است و توجه و تضرع او بیشتر است و ما انسان های سالم، سرگرم دنیا هستیم.

در روایت آمده است: اصلا یک بخش از بیماری برای این است که انسان متذکر بشود. چون ما از خلوت خود فاصله گرفتیم، و این خلوت در بیماری وجود دارد. به هر ترتیب فرمودند: دعای بیمار معادل دعای فرشتگان است.

معادل شصت سال عبادت

در ادامه روایت آمده است:

ومن مرض لیله فقبلها بقبولها و أدی شکرها إلی الله کانت کعباده ستین سنه؛ هرکس شبی بیمار شود و آن را به خشنودی بپذیرد و شکرش را به جا آورد، این شکر معادل شصت سال عبادت است. راوی می گوید: از امام پرسیدم: پذیرش بیماری چگونه است؟ حضرت فرمودند:

یصبر علیها ولا یخبر بما کان فیها فإذا أصبح حمد الله علی ما کان فیها؛ بر بیماری صبر کند و تا آنجا که ممکن است، بیماری خود را به دیگران نگوید. و هنگامی که شب را به صبح رساند، خدا را بر آنچه مبتلایش بوده سپاس گوید.

یعنی گلایه نکند. البته این که انسان باید بیماری خود را به طبیب بگوید، این بحث دیگری است.