وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 78

یا یک بیماری را می بیند، «فلیحمد الله؛ باید حمد خدا بگوید.» اما «ولا یسمعه ذلک؛(1) یک طور حمد خدا بگو که به گوش او نرسد.»

یعنی به صورتی نگوییم الحمد الله که معنای آن این باشد که یک اشکالی در کار شما بوده که گرفتار این بیماری هستید. حمد خدا بگوییم، ولی حتی حمد ما بیمار را آزرده خاطر نکند.

صدقه دادن برای بیماران

اما درباره خود بیماران؛ شخصی خدمت امام موسی بن جعفر علیه السلام آمد و گفت: اهل و عیال من همه بیمارند، چه کنم؟

البته موضوع درمان بیمار جای خود. این امری مسلم است. اما در این تعبیر امام علیه السلام فرمود:

داووهم بالصدقه فلیس شئ أسرع إجابه من الصدقه و لا أجدی منفعه علی المریض من الصدقه؛(2) بیمارانتان را با صدقه درمان کنید؛ که چیزی به سرعت صدقه به اجابت نمی رسد. و چیزی برای بیمار

نفعش بالاتر از صدقه نیست.

امام صادق علیه السلام فرمودند: «مستحب است بیمار با دست خودش به نیازمند کمک کند و به آن نیازمند بگوید: تو برای سلامتی من دعا کن.»(3) این کار بسیار مؤثر است. وقتی از بزرگان می پرسیدند بیمار داریم، گرفتاری داریم، چه کنیم؟ می گفتند: صدقه بدهید، یا گوسفند قربانی کنید.

1- الجامع الصغیر، ج 1، ص 96؛ موسوعه الاحادیث الطیبه، ج 1، ص 140.
2- طب الائمه علیه السلام، ص 123؛ بحار الأنوار، ج 59، ص 265.
3- الکافی، ج 4، ص 4؛ وسائل الشیعه، ج 9، ص 378.