وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 87

کشته شده است. به محض این که این خبر را داد، ابن عباس جمله «إنا لله و إنا إلیه راجعون» را چند بار تکرار کرد. آنقدر گریه کرد که از هوش رفت.

بعد جمله ای اضافه کرد. گفت: ای معاویه، شما شادی کردید، ولی به تو بگویم: «أما والله لا یسد حفرتک»؛ فکر نکن با شهادت امام مجتبی علیه السلام، تو عمر جاودانه خواهی داشت. شاد نباش. فکر نکن تو دیگر هر کاری خواستی می توانی انجام بدهی.

اگر امام مجتبی علیه السلام به شهادت رسیده است، قطعا تو هم عقوبت کار خودت را خواهی دید. بعد گفت: ما مصیبتهایی سنگین تر از این در زندگی دیدیم و صبر کردیم. مصیبت پیامبر خدا به ما رسید و ما صبر کردیم و خداوند امیر مؤمنان را بعد از پیامبر برای ما قرار داد.

معاویه گفت: ابن عباس شنیدم، امام حسن بچه های کوچکی دارد. قطعا معاویه دلش برای بچه های خردسال امام نمیسوخت، می خواست طعنه بزند و مسخره کند که حسن بن علی را در شرایطی کشتیم که اطفال کوچکی داشت.

قاسم بن الحسن که در کربلا به شهادت رسید، روز شهادت امام مجتبی علیه السلام سه ساله بود. ابن عباس گفت: درست است، ولی فرزندان کوچک ما را خدا بزرگ می کند.(1)

عرض ارادت به ساحت مقدس امام مجتبی علیه السلام

برای عرض ارادت به ساحت مقدس امام مجتبی ، شعر بسیار زیبایی از مرحوم دکتر ریاضی یزدی می خوانم.