وعده های الهی به صابران 1: (باورهای آرام بخش) صفحه 96

همه ائمه علیهم السلام به ترتیب از امیر مؤمنان علیه السلام تا امام عسکری علیه السلام همه بیمار می شدند. به دو، سه نمونه اشاره می کنم تا پاسخ اساسی به این سؤال باشد و کسی گمان نکند بیماری حتما نوعی عقوبت باشد.

بیماری امام حسن و امام حسین علیهم السلام

داستان بیماری امام حسن و امام حسین علیهم السلام معروف است. بیماری این دو بزرگوار به حدی شدید بود که امیر مؤمنان و فاطمه زهرا علیهم السلام برای بهبود امام حسن و امام حسین علیهم السلام نذر کردند سه روز روزه بگیرند. و این آیه در همین باره نازل شد:

وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا؛(1) و غذای خود را با این که به آن علاقه و نیاز دارند، به مسکین و یتیم و اسیر می دهند.

بیماری امام حسین علیه السلام در راه مکه

در گذشته گفتیم: حضرت سید الشهدا علیه السلام به همراه پدر بزرگوار خود امیر مؤمنان علیه السلام عازم زیارت خانه خدا بودند. امام حسین علیه السلام در راه مکه بیمار شدند. به قدری بیماری شدت پیدا کرد که نتوانستند به مسیر ادامه بدهند. همانجا امیر مؤمنان علیه السلام یک قربانی برای امام حسین علیه السلام انجام دادند و امام حسین علیه السلام از نیمه راه برگشتند و به مکه نرسیدند.(2)

اگر ما گرفتار چنین مسئله ای بشویم، چه تفسیری می کنیم؟ اگر خودمان هم نگوییم، اطرافیان و همسفران ما می گویند: ببین چه گناهی